Dag 28: U heeft uw bestemming bereikt….

11 augustus 2021 - Saintes-maries-de-la-mer, Frankrijk

Met excuses voor de vertraging van dit bericht. Ik begrijp dat de trouwe volgers zich misschien zorgen gemaakt hebben, maar het gaat ons goed (inmiddels).

De tocht ging van Saint Gilles naar het doel van onze reis: de camping waar Ellen veertig jaar geleden als tiener met een vriendin op vakantie was. We fietsten door de Camargue, een vlak landschap zonder bomen, met veel water en uitstrekte velden. Na enkele kilometers onder de steeds krachtiger wordende zon hoopten we alleen maar dat het snel voorbij zou zijn. Een ongeluk onderweg waar een fietser bij betrokken was hielp niet echt om de sfeer te verbeteren. We zagen ook de typische ‘wilde’ paarden van de Camargue, maar eerlijk gezegd zagen ze er erg gedomesticeerd uit. Eindelijk, bestemming bereikt, kwamen we Saintes-maries-de-la-mer binnen gereden.

En wat een afknapper was dat! Het doel van onze fietstocht bleek de hel op aarde te zijn. Alsof we in een schilderij van Hieronymus Bosch terecht gekomen waren. Een toeristendorp vol met auto’s die op zoek zijn naar een parkeerplaats (die er niet zijn). Met auto’s vol met mensen die onder de tropische temperaturen steeds chagrijniger werden. Aangekomen bij de camping werden we door de bewaking (!!) verzocht onze fietsen niet in de schaduw te zetten maar in het licht zodat zij ze in de gaten konden houden (het was een teken aan de wand). De camping waar Ellen veertig jaar geleden nauwelijks visueel contact had met de buren was nu een overvol terrein, meer vakantiepark dan camping, met mensen die vermaakt moesten worden met watergym in de ochtend (boem, boem, boem) en kinder entertainment in de middag (krijs, krijs, gil) en een stuitend valse gipsy-kings-band in de avond (weer boem, boem, boem).

Toen we de tent in de hitte overeind hadden zijn Ellen en ik een duik gaan nemen in zee. Dat maakte een heleboel goed. Zoals Ellen zei: “de zee kan er ook niks aan doen”. Wijze woorden want, hoe druk het ook was, in zee liggen was een groot genot.

Om onszelf te feliciteren met het bereiken van het eindpunt van de ‘Groene Weg’ zijn we in het dorp gaan eten. Gelukkig vonden we een plekje in een aardig restaurant waar we onszelf fêteerden op een lekkere fles lokale wijn. Er werd ook gekookt met lokale specialiteiten zoals de rijst uit de Camargue en verse vis (Ellen) en stoofvlees van de typische gitzwarte Taureau de Camargue.

Een tikkie teut, want behalve de wijn hadden we bij aankomst al zeker een liter bier genuttigd voor de vochtbalans, kwamen we weer aan bij de camping. Toen de Gipsy Kings uitgelald waren konden we eindelijk de slaap vinden.

Al met al hebben we er toch een mooie dag van weten te maken. 

Foto’s