Dag 6, water en …ijzer

Het thema van de dag is water en ijzer. Over het water straks meer, maar het hele traject van Dinant naar Namur bestond uit een oude spoorlijn. Immer gerade aus, bijna veertig kilometer lang. We hoefden dus ook niet te navigeren en die vrijheid bood ruimte tot contemplatie.

Ik moest denken aan ons ‘smoske’ van gisteren. Een smoske (vrij naar het Vlaamse ‘smossen’ wat zoveel betekent als knoeien of morsen) is een broodje wat ruimschoots (slordig) belegd is. Onze smoskes waren voortreffelijke, knapperige baguettes met dito vulling. En inderdaad het is onmogelijk deze te eten zonder te smossen…. Ik trok de parallel met het Belgisch landschap wat nogal veel weg heeft van smossen. Alles lijkt van toevalligheden aan elkaar te hangen zonder enige planning of organisatie. Toch is het resultaat heerlijk te noemen, net als het smoske.

Het mooie van een voormalige spoorlijn als fietspad is dat deze nooit meer dan 3% dalen of stijgen. Je klimt dus heel geleidelijk aan naar boven en omdat Namen (Namur) onder aan het knooppunt van Maas en Sambre ligt was het ook een enorm lange afdaling…

Na Namen was het thema (wederom) water. We fietsten langs de Maas naar het zuiden. Ook weer lekker weinig hoogte variatie zoals in het ‘ ‘ijzeren deel’. Overal waren de gevolgen te zien van de overstromingen van een paar dagen geleden. De weg lag grotendeels vol met zand, opgedroogd modder toen het water weer wegzakte. 

Ondanks onze belofte dit keer op tijd een camping te boeken is het niet gelukt. Vol, vol, dicht te ver weg. We slapen nu dus in een kamer van een privé persoon boven een café aan de Maas. Straks lekker frieten halen om ons onderdompeling in de Belgische cultuur compleet te maken ;-)

Feitjes van de dag: afstand 75,8 km - 330m geklommen - 280m gedaald - 4u53 in het zadel - prachtige dag!