Dag 13, half-om

Vanaf de camping zetten we cours richting Swansea met als doel de ‘Gowerton caravanclub’ camping. Het pad continueerde haar schoonheid van gisteren. Wat opviel was dat sommige hellingen van de heuvels naast ons volledig begroeid waren met varens… geen enkele boom, geen ander gewas, alleen varens zo ver het oog reikte. Weer iets dat we nog nooit gezien hadden.

De poortjes waar we niet doorheen kunnen waren er nog steeds, maar de omgeving, net als het pad zelf waren prachtig. Op een gegeven moment zagen we een grote rookpluim aan de horizon en al gauw bleek daar een grote fabriek bij te horen. De NCR4 stuurde ons binnen de kortste keren van een mooi en idyllische plek naar een enorm fabrieksterrein wat Tata Steel bleek te zijn.
Net als in Nederland wordt de lucht hier in extreme mate vervuild. We reden door arbeiderswijken waar de lucht zwanger was van de roetdeeltjes. Alsof iedereen in de wijk een kolenkachel aan het stoken was, maar het is 22 graden dus dat zal wel niet. De voorheen strak blauwe lucht had hier een grijsfiltertje gekregen. Schandalig hoe dit soort bedrijven onder het mom van werkgelegenheid de omgeving dusdanig verzieken dat het  tot lichamelijke schade moet leiden van de mensen die er in de buurt wonen. 

Nadat we Tata Steel in Port Talbot achter ons hadden gelaten reden we Swansea in. Gelukkig was dat weer een heel andere omgeving. Het deed ons denken aan Kopenhagen, met binnenhavens in een hippe nieuwbouw wijk. We hebben er een drankje gedaan en wilden een plekje reserveren op de camping van onze eindbestemming. Helaas pindakaas, daar deden ze niet aan tenten. Alleen caravans of motorhomes waren welkom op dit oord. Andere campings waren er niet, dus we moesten onze plannen weer aanpassen. Aangezien Swansea er als een gezellige stad uitziet hebben we een kamer in een hostel geboekt en zijn we in de stad gaan eten bij de No Sign Wine Bar. Zo kwam er een mooi einde aan een dag vol schitterende natuur en vreselijke industrie.