Dag 36, toerist onder de toeristen

Het toerisme in deze streek is erg op Amerikanen gericht, dat zie je aan de Stars and Stripes die hier overal wapperen. Dat heeft denk ik te maken met het feit dat veel Amerikanen Ierse voorouders hebben of omdat ze hier golfbanen hebben met een bepaalde aantrekkingskracht op kapitaalkrachtige mensen. Of misschien zijn Amerikanen de enigen die zich een vakantie in Ierland kunnen veroorloven nu de dollar zo sterk staat ten opzichte van de euro. Ik weet het niet, maar vandaag hebben we ons onder de toeristen gemengd door deel te nemen aan een ‘wildlife boat trip’. En eerlijk is eerlijk, het was zeer de moeite waard. We voeren de haven van Dingle uit langs de  stijle kust van West-Ierland richting de Blasket Islands. We zagen (naast de overdadige hoeveelheid bijzondere vogels zoals papegaaiduikers) grijze zeehonden, de grote broers van de ons bekende soort van de Waddeneilanden. Maar nog indrukwekkender was onze ontmoeting met dolfijnen. Eerst zagen we een glimp van enkele ‘risso’s dolphins’, volgens de gids aan boord ‘very shy’, dus die lieten zich maar kort zien. Daarna zagen we een groep ‘common dolphins’.
De kapitein zette iedere keer koers naar deze fantastische dieren zo gauw ze zich lieten zien. Onze aanvankelijke schroom omdat we dachten dat we die beesten aan het opjagen waren verdween al gauw toen bleek dat ze zonder problemen vlak naast de boot bleven zwemmen, ogenschijnlijk ongestoord door onze aanwezigheid. Het zien van deze dartele beesten maakt een intense vrolijkheid bij je los.

Ik vergeet nog helemaal te vertellen dat we, voordat we de zee op gingen, nog even door Dingle gelopen hebben en op bezoek zijn geweest bij de galerie van Carol Cronin, een Ierse kunstenares die schilderijen maakt van zeetaferelen, of seascapes zoals ze het zelf noemt. Ze was toevallig zelf aanwezig in de galerie en bleek goed Nederlands te kunnen spreken. Ze had het over ‘zeeschappen’ (in tegenstelling tot landschappen). Ellen heeft social media gegevens met haar uitgedeeld zodat ze elkaars werk kunnen volgen.

Na onze zeetocht gingen we nog even de bekende kroeg Dick Mack’s Pub in waar sinds jaar en dag bier en whiskey wordt verkocht. De collectie whiskeys was indrukwekkend en even dacht ik dat de prijzen van whiskey in Ierland meevielen, totdat we er achter kwamen dat de vermelde prijzen per glas waren en niet per fles. Ergens stond zelfs 123,50 op een etiketje …
Aangezien je hier niet kon eten zijn we richting onze camping gefietst om daar in de buurt wat te eten zodat we niet met een paar drankjes op nog ver (en hoog) terug hoefden te fietsen. Het menu in pubs is eigenlijk overal hetzelfde, de kwaliteit van de bereiding varieert van matig tot uitstekend. Vandaag was het bovengemiddeld.

We slapen dus weer op dezelfde camping als gisteren en hopen misschien nog een dagje te kunnen blijven. De eigenaar wist het nog niet zeker want morgen is het weekend en dan zit alles weer bommetje vol. We horen het wel of we weg moeten.