Dag 39, geturft

Vanochtend onze overnachtingsplek in Tralee verlaten via een park met het ‘één na mooiste rosarium van West-Europa’ volgens de mevrouw van de campingreceptie. (In dat geval moet het rosarium in Den Haag wel dé mooiste zijn, want die vinden we echt een stuk fraaier). We zetten koers richting Ballybunion, een plekje met veel campings op de kaart en redelijk dichtbij zodat we de knie van Ellen niet te veel belasten. Goeie planning dachten we.

Zoals gebruikelijk gingen we rond het middaguur bellen voor een plekje, maar al gauw bleek dat deze plaats uitsluitend (sta-)caravan parken heeft die geen onderdak bieden aan tenten. Oh gruwel… daar willen we ook helemaal niet heen. Genoeg ‘white cliffs’ gezien. Het stomme was dat de eerstvolgende camping te ver was voor ons bereik. We zijn toen maar naar andere aanbieders gaan bellen, maar het is nog steeds weekend, het is nog steeds vakantie en het belooft ook morgen een mooie dag te worden. We voelden onze kansen slinken totdat we farmhouse/b&b ‘Green Fields’ aan de telefoon kregen. Ook die was ‘ fully booked’ maar de eigenaar stond open voor de optie om in hun tuin de tent op te zetten (na overleg met zijn vrouw). Dus snel onze koers aangepast richting Green Fields.

Tijdens een pauze viel me een bord aan de overkant van de weg op bij een tankstation, of eigenlijk meer een ‘fuel station’. Het aanbod varieerde van benzine en diesel, tot gas, hout, kolen en turf. Turf? Inderdaad, hier wordt niet alleen nog volop met turf gestookt, deze wordt hier ook gewonnen. Even later fietsten we door een gebied waar mensen nog steeds turf steken. We zagen de gestoken blokken overal te drogen liggen. En wij maar denken dat dat iets is uit een lang verleden…

Toen we aankwamen bij onze gastheer en -vrouw zagen we dat ook zij een hele stapel turf in de schuur hadden liggen. De overheid wil de mensen van het stoken van kolen af krijgen, maar dat betekent dat er meer op turf gestookt wordt. Ik weet niet wat erger is.

Los van deze turf-anekdote was ons slaap plekje geweldig: we stonden in de tuin van een soort B&B, Mary was een zeer lieve attente gastvrouw; we konden zelfs gebruik maken van onze eigen badkamer. Na het opzetten van de tent zijn we nog even naar het strand gefietst waar we hebben gegeten en waar Ellen natuurlijk even in zee gegaan is. (Ik niet, want ik zag een kwal !!)