Dag 43/44, luilakken en parel nr.2

We zijn lekker lui geweest. Na de avond in O’Connors werden we pas om 10 uur wakker op ons plekje naast de rivier. We hebben terstond besloten ons verblijf met een dag te verlengen en een dagje lekker niks te doen (dus ook geen blog schrijven). Het is tenslotte vakantie, niet waar?

Naast het laat op staan bestond de dag uit lummelen, niksen, lezen, boodschapjes doen, koken en weer naar O’Connors, want dat was erg goed bevallen. Ook deze avond weer levende muziek en Iers bier. 

Ellen las ergens de uitdrukking ‘home from home’ wat een synoniem is van ‘pub’. Zo voelen we ons ook: thuis, thuis in onze tent, thuis tussen de andere ‘travellers’ en thuis in de pub. 
Dus vanochtend weer te laat wakker, want we zouden vroeg vertrekken. We hadden een route gepland maar de eigenaar van de hostel/camping heeft ons overtuigd toch langs de kust verder te fietsen en een omweg te maken naar de camping van vanavond. En wat zijn we hem hier dankbaar voor!

We reden over een fantastische kustweg met de atlantische oceaan en de Aran eilanden links van ons en een onbeschrijflijk landschap aan de rechterkant: The Burren. Dit is een gebied wat bestaat uit rotsen en rotsen alleen. Het is zo kaal dat er nauwelijks schapen kunnen grazen, alleen wat kuddes geiten kunnen hier overleven. De landschappen zijn spectaculair, zie de foto’s.

Ooit was hier een bosrijk gebied maar de bomen zijn lang geleden al gekapt en door de erosie van water en wind zijn de rotsen gespleten en heeft er zich een curieus stelsel van ondergrondse rivieren, meren en grotten gevormd. Onderweg veel bordjes gezien die ons naar ‘caves’ wilden (ver)leiden met de typische, toeristische overdrijvingen: “de mooiste/grootste/fantastische stalactieten van west-Europa”. Dat deed me denken aan een motortoertocht van lang, lang geleden in de Ardennen waar de grotten van Hotton werden aangekondigd als “waarschijnlijk de mooiste van Europa” en wat achteraf een soort garagebox was met een plafond van papier maché. Enfin, die lieten we dus links liggen maar we hebben wel wat archeologische plekken bezocht en ook hier, in deze rotswoestijn, blijken duizenden jaren geleden al mensen te hebben gewoond.

Het landschap, de ‘casual ruins’ (alweer), het weer (half bewolkt, 20°C, nauwelijks wind), de prachtige theetuin waar we koffie met gebak hebben gegeten en het feit dat we nu weer op een leuke camping staan met aan de overkant van de weg een pub die genomineerd is voor de 10 beste pubs van Ierland (met vanavond live muziek!) maakt deze dag een absolute parel. Daar doen die paar druppels die nu op onze tent vallen niks aan af.