Dag 45, laatste fietsdag in Ierland

23 juli 2022 - Galway, Ierland

We werden wakker met het trippelende geluid van motregen op onze tent. Het was voorspeld maar toch hadden we gehoopt op een droge dag. Eerlijk is eerlijk, dit is het echte weer van Ierland en wat wij de afgelopen 4 weken hebben meegemaakt kan gerust onder de noemer ‘fairy tale’ worden geschoven. Of is dit het nieuwe normaal voor Ierland en de rest van de opgewarmde wereld? Temperaturen boven de 25°C worden hier in ieder geval echt als extreem en buitengewoon onaangenaam ervaren.

De tocht van vandaag ging richting Galway en om daar te komen moesten we door het ‘Burren National Park’ fietsen. Ook hier weer die gebarsten, rotsachtige ondergrond die echt uniek is voor dit gebied. Wat ook uniek is voor deze omgeving zijn de muurtjes. Berlijn en Jeruzalem hebben (of hadden) hun muur, maar hier is de muur een nationale fetisj. Ieder huis, ieder perceel heeft zijn eigen muurtje. Echt alles is ommuurd. Schapenweiden van tientallen hectaren groot zijn ommuurd met kilometers lange muren. Als mensen een huis willen bouwen wordt er als eerste een muur rondom het perceel gemetseld. Dat gebeurt met de leistenen die hier overal te vinden zijn. Soms zijn ze verticaal gestapeld, soms horizontaal en de mensen die echt uit de band willen springen maken een mix van horizontale en verticale stenen. Ik laat de foto’s voor zich spreken.

De motregen kwam en ging. Volgens Ierse traditie is de regen tegen de tijd dat je je jas aangetrokken hebt alweer voorbij. Het is een kat en muis spel tussen de mens en de natuur. Jas uit en het gaat regenen, jas aan en het is voorbij. Je verliest altijd. Dus eigenlijk is het meer Tom en Jerry dan kat en muis.

We hebben uiteindelijk zonder jas tot diep in de middag door een prachtig natuurgebied gefietst over stille wegen met nauwelijks ander verkeer door wonderbaarlijke landschappen. Dat zijn echte Zen-belevenissen waarbij het fietsen totaal geen inspanning kost en je volledig ‘in het moment’ bent. Het had zomaar een parel kunnen worden vandaag.

Echter, toen we zo’n kilometer of 15 van Galway verwijderd waren begon het echt te regen en Ellen kreeg opnieuw last van haar knie. Dat was een beetje een domper op onze laatste fietsdag in Ierland. Vanaf vanavond zijn we namelijk in Galway en maandag gaan we met de trein naar Dublin. Dus echte fietsdagen hebben we hier niet meer. Van de andere kant is het ook mooi om dit ook een keer mee te maken: kletsnat in een pub aankomen om lekker met een biertje en een hapje bij te komen en naar buiten te staren of het al wat droger wordt. 

Over pubs gesproken: gisteravond zijn we nog naar een live music event geweest in Corofin, in een pub waar op vrijdagavond ‘ballads’ gespeeld werden. Het publiek bestond uit 80% Nederlanders die net als wij op de camping bivakkeerden. We vroegen ons af of dit soort optredens nog wel authentiek zijn of alleen voor toeristen worden worden voorgedragen. Maakt ook niet uit, het was leuk om meegemaakt te hebben maar meer dan 1 pint hebben we het toch niet uitgehouden.

Nu zitten we op de duurste, lelijkste en meest volgepropte camping van onze tocht. Het is mooi om te zien hoe ook in de kampeer-scene het neo-liberale gedachtengoed functioneert: als er schaarste is, kom je overal mee weg. Er is in de wijde omtrek geen alternatief namelijk.

We hopen dat het goed blijft gaan met de knie zodat we ook in Engeland straks nog een paar mooie dagen kunnen fietsen.

Foto’s