Dag 5, Mooi lelijk

Weer een dag zonder een druppel regen, dat is altijd mooi meegenomen.

Nadat we volgens strakke planning ( 8 uur op, negen uur afbreken/inpakken, 10 uur vertrekken) om 9:57 het kampeer terrein verlieten pikten we na anderhalve kilometer de NCR2 weer op.

Een mooie fietsroute kan veel toeristen aantrekken, maar dan moet je wel zorgen dat de route (enigszins) op orde is. De NCR2 is een voorbeeld van: idee: 9, uitwerking 5. Het moet gezegd worden dat de route door prachtige gebieden gaat. Soms langs de kust (erg winderig) en soms iets verder in het binnenland (mooie landschappen) en daartussen stijle hellingen (kliffen!) voor de variatie. Prima ingrediënten voor een mooie route. 
Helaas zijn niet overal fietspaden aangelegd en moet je de weg of met voetgangers (je rijdt feitelijk over de stoep) of met de auto’s, vrachtwagens en dubbeldekkers delen. Beide zijn niet erg prettig. De automobilisten hebben relatief veel last van ‘machismo’ gedrag en vinden fietsers maar hinderlijke obstakels op de weg. Dat wordt duidelijk gemaakt door luid hoorbaar te accelereren als ze voorbij gaan. Het viel ons ook op dat er weinig elektrische auto’s rondrijden en dat er veel (kalende) mannen van middelbare leeftijd rondrijden in auto’s met brede banden en dikke uitlaten. Midlife crisis types. Het type bestuurders wat in Nederland vaak een (omgekeerd) petje op heeft en ergens tussen de 18 en 25 jaar oud is. (Ik weet dat er nu mensen zijn die denken: ja maar Ronald, jij was toch ook zo iemand? Haha, dat klopt, maar ik had het gevoel dat ik een uitzondering was.  Hier lijkt er sprake te zijn van een systeem, waarbij iedere man die het zich kan veroorloven na zijn veertigste een auto moet hebben met een dikke uitlaat en veel herrie. Enfin, ik dwaal af.)

Ik wilde vertellen over die plekken waar er wel aparte fietspaden zijn op de NCR2. Die gaan doorgaans door prachtige natuurgebieden. Het is dan wel zaak dat deze paden worden onderhouden zodat ze niet, zoals nu het geval is, overwoekerd worden door diezelfde natuur. Op sommige plekken stonden de brandnetels links en rechts naast het pad zo hoog en zo dicht tegen elkaar dat we niet meer durfden door te rijden. Tja, dan is het nut van zo’n mooi fietspad niet zo groot meer.

Onderweg kwamen we in Rye waar we in het verleden al eerder rondreden maar dan op de motor. Uit nostalgische overwegingen hebben we een sandwich gegeten (geen aanrader overigens) in de ‘Mermaids Inn’. Een Inn uit de 13e eeuw en na de brand in 1377 in 1420 opnieuw is gebouwd. Je kijkt je ogen uit bij zoveel historie.

Daarna ging het door naar Hastings (van de ‘Battle of…’). Die plaats bereik je alleen na een paar flinke en supersteile klimmen. Het licht ging bijna bij me uit toen ik boven aan kwam ...
We vonden Hastings een mooie badplaats met idem architectuur echter, zoals veel van deze Engelse kustplaatsjes, werd het ook weer lelijk gemaakt door alle toeristische kermisachtige attracties. Mooi lelijk dus (volgens Ellen). Zeker gezien de historie van deze plaats lijkt het ons de moeite er nog een keer terug te komen. Maar wij moesten door want we hebben een date met onze dochter…!

Nu zijn we aangekomen in Pevencey waar een gigantisch Romeins fort te vinden is. Maar nog belangrijker: een goede pub met een ‘beer garden’. Met de ondergaande zon op ons tafeltje hebben we daar heerlijk gegeten. Super relaxed.

Nu weer in de tent, voor ons krioelt het van de konijnen op de kampeerplaats en wij genieten van een mooie zomeravond. Wel in de tent want de wind is hier bij de kust toch wel fris.