Dag 49, wat ‘n ‘afgang’

We hebben al veel mooie afdalingen gehad en beschreven deze vakantie, maar vandaag…. wow! 
De route van vandaag liet al duidelijk zien dat we flink zouden afdalen, maar uit zo’n grafiekje is niet af te lezen HOE je afdaalt. Het begon al in Sault waar we door steile straatjes en steegjes een weg naar beneden moesten zoeken, want de aangegeven route bleek niet meer te bestaan. Daarna fietsten we door de alweer een gorge, de Gorge de la Nesque. Wederom een prachtig uitzicht en vlak voor we top de bereikten zagen we zelfs een paar zwijnen de weg oversteken. Die waren vast al erg gewend aan de toeristen aldaar want ze leken zich niks aan te trekken van al het bekijks. Eenmaal over de col heen strekte zich een schilderachtige, kronkelende route voor onze ogen uit van perfect, bijna nieuw asfalt naar het dal. 16 kilometer lang naar beneden met een daling van 500 meter. De ene bocht na de andere, door tunneltjes, langs rotswanden en diepe afgronden. Deze tunneltjes hadden een beperkte hoogte waardoor campers hier niet konden rijden. Het gevolg was weinig verkeer. We hebben vaker afdalingen bezongen, maar dit was de absolute top!

Na dit prachtige asfalt wordt je weer hard met de neus op de feiten gedrukt dat het merendeel van de Franse binnenwegen in een deplorabele toestand verkeert. Soms denk ik wel eens dat ze beter geen asfalt hadden kunnen leggen omdat een gewoon zandpad beter te berijden zou zijn geweest. Dat brengt ons op het thema ‘onderhoud’. Fransen kunnen geweldige dingen maken/bouwen/ontwikkelen, daar zijn legio voorbeelden van. Maar vaak is het zo dat, als het eenmaal staat, er niet meer naar wordt omgekeken. Dat gevoel krijgen we ook bij de ‘camping municipals’ (gemeente campings) die we bezocht hebben en vanavond weer bezoeken. Je kunt aan alles zien dat het ooit met veel ambitie is opgezet, maar na de initiële investering en de opening door de burgemeester (of wethouder) is er geen politiek belang meer en worden de fondsen stopgezet. Na een paar jaar heb je dan een camping met gesloten bars, lekkende kranen, onverzorgd terreinen en zoals vandaag een camping die op 1 september voor 97% leeg staat omdat het seizoen op 31 augustus eindigt. We denken wel eens dat zo’n camping met een likje verf en wat onderhoud in het voorjaar er weer pico bello zou uitzien, maar er lijkt niemand in geïnteresseerd te zijn. 

Omdat we met zo veel negatieve hoogtemeters vrij vroeg aangekomen waren hebben we na het opzetten van de tent een kort bezoekje gebracht aan Carpentras, de plaats waar we ons nu bevinden. Het is een stadje met een bijzondere en lange geschiedenis maar Ellen en ik vonden dat er een totaal gebrek aan sfeer was. Het is een beetje Alphen aan den Rijn, maar dan met een heel mooie oude binnenstad. Misschien moet ook niet iedere stad toeristisch uitgemolken worden, maar toch vonden we het vreemd dat zo’n mooi plekje zo weinig sfeer heeft.

Morgen zijn we al weer in Avignon, onze eindbestemming. Er is zelfs regen voorspeld voor morgen, dan gaan we dat ook weer eens meemaken. We hopen voor de bui onze tent al op te hebben gezet op de camping waar we een paar weken geleden ook waren, camping Le pont d’Avignon. Dat is ook de vertrekplaats van onze bus op zaterdagavond. We vullen de avond (die steeds vroeger begint) met mijmeringen over onze volgende trip. We hebben allebei zo veel plezier in deze vorm van reizen dat we volgend jaar absoluut weer iets dergelijks gaan ondernemen. Nu alleen nog even beslissen waar naar toe…