Dag 1, toerist in eigen stad

Het is gebeurd, we zijn vertrokken! Los van de tegenslag van de gestolen fiets (een Santos is uiteindelijk ook maar gewoon een fiets…) ging de voorbereiding vanouds chaotisch. Maar Ellen heeft alles in goede banen gedirigeerd en rond een uur of 2 stapten we voor onze deur op de fiets. Op weg naar Budapest via de restanten van de noordgrens van het imposante Romeinse rijk. Als je er op gaat letten zijn er enorm veel zaken door de Romeinen achtergelaten die heden ten dage nog te bewonderen zijn. Zo waren we onze eigen stad nog niet uit of we fietsten door Park Matilo (waar we dus nog nooit geweest waren..): een heus fort uit de Romeinse tijd. De contouren van het fort zijn hersteld net als de 8 uitkijktorens (2 naar iedere windrichting). Zo blijven we nog regelmatig nieuwe zaken ontdekken over de stad die we na 6 jaar toch wel de onze zijn gaan noemen.

Officieel begint de Limes in Katwijk aan zee waar ooit Keizer Caligula het plan had om de strijd aan te gaan met Neptunus, de god van de zee. Hij stond klaar om met zijn manschappen de zee te lijf te gaan, maar gelukkig wist men hem op het laatste moment te overtuigen dat het geen verstandig besluit zou zijn. Maar we zijn niet naar/vanuit Katwijk gefietst, dan doen we al zo vaak …, nee, de Limesroute loopt letterlijk door onze eigen wijk dus we konden gelijk aanhaken.

We hebben de (oude) Rijn gevolgd en kwamen langs onze vorige domicilie (Rijndijk 123) en reden via Alphen aan de Rijn en Bodegraven naar Woerden. Gelukkig hadden we een voorzichtige start gepland van slechts 44 km, want de wind is vandaag van noord-oost naar oost gedraaid met kracht 4. Die hadden we dus pal op de kop. 44 km is echt wel genoeg voor n eerste dag.

Er wordt volop gebouwd in de Randstad en plekken aan het water zijn erg geliefd. Het zag er onderweg dus heel erg anders uit dan toen we weg trokken uit het Groene Hart. Alle industrie langs de Oude Rijn wordt zo langzamerhand vervangen door nieuwbouw huizen. En ik moet zeggen dat de architecten tegenwoordig iets mee fantasie hebben dan 20, 30 jaar geleden. Het zag er allemaal best vrolijk en gezellig uit, ondanks dat alles nieuw was. Leuk!

Nu zitten we op een natuur camping in Snelrewaard (wie kent t niet ?) met uitzicht over enorme weilanden, waar geen koe te zien is. Die stonden overal op stal… Tot zo ver de door de agro-industrie gepushte hype van “huppelende koeien in de wei, kijk ons eens hoe goed we onze dieren verzorgen”. Flauwekul dus.