Dag 36, crossing borders

Een bijzondere dag alweer met veel ‘mixed emotions’. Vanochtend zaten we om 8:45 al op de fiets, onszelf verwonderend over dit vroege tijdstip. We worden nog steeds efficiënter in onze opbreek-routine.

Via de laatste plaatsjes van Oostenrijk (Hainburg en Wolfsthal) reden we Slowakije binnen. Geen grenscontroles of niets want dit land is gewoon een Schengen land. Eigenlijk is de Donau overal de zuidgrens van dit land, maar rondom Bratislava hebben ze blijkbaar een stukje land dat aan de zuidkant van de rivier ligt. We rijden nu een stuk van de Donau af en in de verte duikt de contour van de hoofdstad op. Allereerst het magnifieke kasteel en al gauw zie je ook de beroemde brug van de Slowaakse Opstand. Dit is ogenschijnlijk de langste tuibrug ter wereld. Bovenin zit een restaurant met mooi uitzicht over de stad (een soort Euromast) ..). Dat hadden wij trouwens ook toen we met de fiets de klim naar ‘het kasteel’ hadden ondernomen. Dan zie je een stad met een prachtig mooie oude binnenstad, in de verte de sovjet-stijl flatwoningen en de westerse nieuwbouw aan de oevers van de Donau. Die oude binnenstad is echt de moeite waard, maar lijkt ook weer veel op de barokke steden die we elders langs de Donau hebben gezien. Wat indruk maakte was het holocaust monument dat op de plaats is gekomen van een synagoge die gesloopt is voor de bouw van die brug. Zie de foto.

We gingen weer terug via het fietspad dat onder de tuibrug hangt. We hebben dat meerdere keren meegemaakt met bruggen over de Donau: dat er een fietspad onder de weg door loopt. Je hoort de auto’s en vrachtauto’s boven je en het staal kraakt en deint, maar voor de rest zijn het perfecte fietspaden. De infrastructuur voor dit stukje Slowakije dat we hebben meegemaakt is bijzonder goed, maar het landschap wordt wat saaier. De Donau zien we nauwelijks nog na Bratislava, en het rijden over een winterdijk hebben we nu ook wel gezien, ook al is de natuur (rivieroerbossen) eromheen nog steeds erg mooi.

Ook Hongarije is een Schengen-land dus ook hier geen grenscontroles bij het binnenrijden. Maar wel is er een verschil merkbaar. De omgeving wordt erg vlak en agrarisch. De wegen zijn een stuk minder kwa kwaliteit (daar heeft Orban die EU-miljarden in ieder geval niet aan uitgegeven!). Gelukkig vinden we een leuke camping aan een zij-arm van de Donau. Het is niet druk hier en de eigenaar klaagt dat er weinig klanten zijn. Eerst coronae, nu de oorlog in Ukraine, de inflatie ... We voelen met hem mee want hij en zijn vrouw doen hun best om er echt iets leuks van te maken.

Ze zorgen overigens ook goed voor Ellen die net tijdens een duik in de rivier uitgleed en haar pols verzwikt heeft. Ze zit hier nu naast me met een ijspack op haar arm… Hopelijk valt het morgen allemaal mee tijdens het fietsen anders zullen we nog langs een eerste-hulp moeten.
Ondertussen hebben we genoten van een heerlijke forel die door de bazin voor ons werd gemaakt. Zelden zo’n heerlijke maaltijd op een camping gehad. En ook hier weer erg aardige mensen die altijd interesse tonen in waar je vandaan komt en tips geven waar je in hun land het beste, mooiste, fijnste etc. kunt fietsen. We hebben weer een hoop geleerd. Nu maar hopen dat de uitbundige medekampeerders en de kinderen op de camping vanavond allemaal op tijd in slaap vallen, dan kunnen wij maximaal genieten van dit plekje aan een snelstromende rivier…