Dag 11, als twee wegen samenkomen..

Nog steeds een beetje geraakt door het nieuws van Kiki gisteren stappen we vandaag al om 9:30 uur op de fiets en vervolgen onze route langs de Rijn. De wind heeft zich weer tegen ons gekeerd maar is niet erg krachtig. Behalve op de plaatsen waar links en rechts van de rivier stijle bergen een smalle doorgang voor de wind creëren, dan moet deze versnellen en dat werkt ons tegen.

De Rijn stroomt hier best hard, de schepen die met ons meevaren (er is hier veel binnenvaart) moeten flink ploegen om er doorheen te komen. De schepen die met de stroom meevaren gaan keihard, ik denk niet dat we ze zouden bijhouden. Iedere kilometer staat er een groot bord op de oever met drie cijfers die de afstand (ik denk tot de oorsprong) aangeven. We hebben de meeste van de borden van 750 tot 600 wel gezien denk ik. De Rijn is hier ook de grens tussen de Bundesländern Rheinland-Pfalz en Hessen (overkant)

Op de plekken waar er een smalle doorgang is tussen het Hünsrück gebergte en het Schiefergebirge is er weinig plaats meer langs de Rijn. Daar moeten dan het spoor en het wegverkeer er ook doorheen. Druk dus, eigenlijk te druk voor ons fietsers maar er is even geen alternatief. Het zou ook veel beter te verduren zijn als de Duitsers hun fietspaden zouden koesteren als hun Autobahn. De paden zijn vaak te smal wat vooral in het weekend duidelijk wordt en slecht onderhouden. Daarom hebben waarschijnlijk alle Duitse fietsen vering in de voorvork. Maar vering is voor ons ‘trekkers’ geen optie: Deze vorken zijn niet sterk genoeg, je kunt er geen tassen aan hangen en vering kost best veel energie. Hobbelen dus maar.

We komen aan in Koblenz, de stad waar de Moesel en de Rijn samenkomen. Dat was vroeger natuurlijk strategisch zeer interessant dus ook hier volop historische artefacten. We pauzeerden voor de lunch in een gezellige Biergarten aan de laatste meters van de Moesel. Er was een plan om mijn zus Gemma en schoonbroer Peter ergens in de buurt van Mainz te treffen, dus ik appte haar om een definitieve afspraak te maken nu we ongeveer wisten waar we uit zouden komen. “Wij zijn over een half uur in Koblenz” appte te terug…. Als het toeval je zo iets in de schoot werpt dan moet je flexibel zijn en het moment bij de kladden grijpen.

Nu staan we dus samen, zij met de camper, wij met de tent op de camping van Koblenz. Een en ander werd gevierd met koude (!) cremant onder de luifel van de camper. ‘s Avonds nog even een ommetje gemaakt door de Altstadt van Koblenz en nadien een heerlijke salade niçoise op de camping gegeten. Superleuk dit soort ontmoetingen tijdens je vakantie. Morgen houden we een rustdag en zijn we nog even gezellig met z’n vieren.