Dag 25, Limesroute deel II (dag 1)

Vanochtend hebben we (met weemoed) afscheid genomen van (rustdag) Regensburg - we fietsten de stad uit via de Steinernen Brücke over de Donau. Daarna kwam direct de brug over de Regen (daar komt die naam dus vandaan…) en gingen we met flinke wind in de rug oostwaarts.

Vandaag ging het fietsen alsof ik ook elektrische ondersteuning had. Het kostte totaal geen moeite om rond de 25 km/h te fietsen. Ik geef Ellen en andere e-bikers toe dat dit lekker fietsen is. Er zijn nog steeds ‘puristen’ die vinden dat echte fietsreizigers het zonder ondersteuning moeten kunnen doen, de e-bike is voor hen nog een faux pas. Ik vrees dat zij - net als de ICE-ers in de Autowereld -  het onderspit gaan delven …. 

Via de noordkant van de Donau ging het -over en naast dijken- richting Straubing.  Op sommige plekken hebben ze de rivier ‘recht getrokken’. Dat merk je als je over een dijk fietst waarbij het water alleen in de verte nog te zien is. De dijk is blijven liggen bij de aanpassing van de waterloop.

Onderweg zagen we nog het ‘Walhalla’. Een monument dat ooit door Koning Ludwig I van Beieren is opgericht ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Het werd een klassisistische tempel ‘geinspireerd’ door het Parthenon in Athene, maar opgedragen aan de Germaanse goden. In al zijn bescheidenheid liet hij op het monument de tekst zetten: ‘uit dankbaarheid aan Ludwig, koning van Beieren, namens het volk’. Waarschijnlijk heeft hij het zelf in het marmer gekapt…

Verder een heerlijke dag met alleen in de middag een beetje zon, aangename (koele) temperaturen en zoals gezegd de wind in de rug. De Donau wordt langzaam aan breder en groter maar blijft vooralsnog een fascinerende aanblik leveren. Links van ons zie je de bergen van het ‘Bayerische Wald’ wat de grenst vormt met Tsjechië.

Het is vandaag zondag. Behalve dat dan in de ochtend overal kerkklokken te horen zijn betekent de zondag hier in Duitsland: ‘Ruhetag’. Dat nemen ze nogal letterlijk. Er is dus weinig tot niets geopend. Geen supermarkten, zelfs veel horeca is dicht op zondag. Dat is voor reizende fietsers zoals wij soms hinderlijk. Het lijkt alsof ze een beetje achterlopen op onze 24/7 economie, maar ik ben er nog niet zeker van dat onze keuze altijd de beste is. Soms is een dag waar je gewoon niks kunt doen ook een zegen. Voor mensen op doorreis zoals wij echter niet. Maar het geluk lachtte ons toe want in Straubing, ons einddoel van vandaag, zijn er ‘Bürgerfesten”. Dat bleek iets te zijn wat het midden houdt tussen Bevrijdingsdag en Koningsdag in Nederland. Veel optredens, veel eet- en drinkstalletjes maar ook de plaatselijke autodealer, de bank, de verzekeringsmaatschappij etc gaven acte de presence. En daarbij is Straubing een zeer mooi plaatsje met wederom indrukwekkende gebouwen (in pastel) en veel bladgoud.

Nu we het toch over kerken hebben: na een tamelijk geleidelijke overgang heeft nu de ui-vormige kerktoren definitief het pleit gewonnen van de spitse toren. Ik heb geen idee wat daar de oorzaak van is, anders dan dat we richting het oosten fietsen. Wie het weet mag het zeggen.