Dag 31, goede wijn op het Weingut

De dag eindigde met een verblijf en wijnproeverij op de ‘Weingut-camping’ van de familie Ettenauer. Een zeer interessante en gezellige ervaring die er de oorzaak van was dat er daarna geen mogelijkheid meer was voor een dagboekrelaas. We waren met een leuke groep campinggasten, en nadat wijnboer Josef zo’n 7 flessen had geopend om te proeven ontstonden er uiteraard geanimeerde gesprekken. Een klein minpuntje bij de uitleg van de wijnboer was dat het Oostenrijks bijna niet te verstaan is voor mensen die geen moedertaal Duits hebben. Maar hoe dan ook, de wijnen waren prima. Voornamelijk Grüne Veltliner (met de klemtoon op ‘liner’) maar ook Riesling.

De dag was ook al goed begonnen met een fantastisch mooie route langs de Donau, veel  autoluwe fietspaden langs lommerrijke oevers. Precies op het goede moment stond er in een dorpje een koffiestalletje naast het pad. Ik bestelde 2 ‘verlängerte’ (lungo) en de barista vroeg of ik Nederlands was. Toen ik vroeg hoe hij dat wist zei iemand anders direct: ‘das hört mann’. So much voor mijn perfecte Duits… De barista kwam even later naar me toe, verontschuldigde zich voor zijn indiscretie en zei dat het het gevraagd had omdat hij wist dat Nederlanders veel meer van koffie houden dan Oostenrijkers en dat hij voor ons dus sterkere koffie had gemaakt. Volgens hem waren de Nederlanders die bij hem voorbij kwamen altijd echte koffieliefhebbers. Zo hadden wij het nog nooit bekeken..

Het is vandaag erg druk want ‘weekend’ op de Donauradweg of ‘Weinstraße’ zoals het hier genoemd wordt. Het is waarschijnlijk ook de verklaring voor de eindeloze stoet cruiseschepen die hier varen met bijzonder weinig mensen aan boord. Ik vroeg me al af hoe dat mogelijk was. Maar deze cruise-toeristen fietsen overdag en stappen ‘s avonds weer aan boord voor hun natje en droogje en fietsen de volgende dag weer verder.

Oostenrijk zal moeten nadenken over verbreding van deze verder prima fietspaden want vroeg of laat gaan er ongelukken gebeuren nu iedereen fietst dankzij de e-bikes. Overigens, als je van deze bekende routes afgaat is de kwaliteit van de fiets-infrastructuur weer een stuk minder… fietsen over de stoep, krakkemikkig asfalt en eindeloos lang wachten bij stoplichten.

De plaatsjes langs de Donau blijven verbazen met hun imposante geschiedenissen en bouwwerken. De Limes was niet alleen voor de Romeinen maar later ook in de middeleeuwen een strategisch interessante linie.

Oostenrijk is net als Duitsland een verbond van deelstaten. We rijden nu in Nieder-Österreich maar erg laag of vlak is dat niet vergeleken met ‘Niederland’. De Donau moet op sommige plaatsen echt door de heuvels heen kronkelen en dat levert natuurlijk prachtige plaatjes op.
Er wordt hier veel fruit geteeld en Krems (waar we nu zijn) staat bekend om de abrikozen. Maar het meeste fruit wat je hier ziet zijn natuurlijk de druiven. Het is een echte wijnstreek en dat wisten de Romeinen zelfs al. Dat hebben we gisteravond uitvoerig getest…

PS de foto’s komen later, nu eerst inpakken en weer wegwezen!