Dag 18, E-moties

Vanochtend, na nog een paar kleine werkzaamheden aan de fiets, vertrokken we via een sight-seeing tour door Tauberbischofsheim. We vervolgden de route die (zoals we nu weten) ‘Die romantische Straße’ heet. Als fietser krijg je waarschijnlijk een andere indruk dan automobilisten of motorrijders maar hoe dan ook, het is echt een romantische streek.

Er is hier relatief veel aandacht besteed aan een fatsoenlijk fietsnetwerk. Vrijwel overal liepen er paden met prachtig asfalt door de vallei van de Tauber. Wijnranken op de zuidhellingen en daarnaast veel bos, akkerbouw en een paar koeien. Wat opviel waren de zogenaamde ‘Streuobstwiesen’ (wat ‘n mooie taal hè!), wat akkers zijn met gevarieerd hoogstamfruitbomen. Dat is een tegenhanger van de moderne mono-cultuur landbouw. De biotopen van deze velden zijn uniek en men probeert deze zo veel mogelijk te handhaven. Ik heb eerlijk gezegd geen idee van wie de oogst nu eigenlijk is van deze akkers.
De Tauber zelf zit eveneens vol met leven. Toen we op een bruggetje zaten de kijken zagen we overal vis. Je zou hier kunnen vissen met een mattenklopper in plaats van hengel!

De weg was behoorlijk up-and-down zoals we in Ierland veel meegemaakt hebben. Echter de PUDs (pointless-up-and-downs) waren er hier niet of nauwelijks. Iedere keer als je naar boven geploeterd had stond er een mooi uitzicht over de vallei voor je klaar, én een heerlijke afdaling. Het was zo mooi dat het saai werd op een gegeven moment. Hier in Duitsland spreken we overigens van Zwecklose ab und Aufgang (ZAA) of in het tegenovergestelde geval: Lohnende ab- und Aufgang (LAA).

Gelukkig kwamen we in het plaatsje Lauda de enige echte Till Eulenspiegel tegen (als standbeeld). Hier lazen we dat deze persoon het origineel is van de ons bekende Tijl Uilenspiegel. Deze stamt uit de 14e eeuw en is later door de Belg Charles De Coster in de Nederlandse taal bekend gemaakt. Weer wat geleerd…

Een woordje over de emoties die spelen tijdens een tocht als de onze. In het bijzonder in dit heuvelachtig gebied op een zondag word je constant voorbij geraasd door Jan en alleman op e-bikes. Ellen vraagt me wel eens of ik niet kwaad wordt op deze gasten, of op haarzelf als ze met haar Pendix met relatief gemak een heuveltje op fietst. Normaal gesproken doet het me niks maar soms, als ik bergop zelf zwaar aan het ploeteren ben met m’n 35 kg bagage en er komt zo’n stijve tuthola (niet Ellen hoor!) voorbij in een veel te hoge versnelling, waarbij het duidelijk is dat echt álle energie uit de accu komt, dan denk ik wel eens dingen die niet uitgesproken mogen worden. Ellen zelf geeft toe dat zij mij de huid vol zou schelden als ik haar op die manier zou inhalen op een berg. Weer een misverstand uit de wereld ;).

Iemand die ons grootste respect verdiende was een 78 jaar oude Italiaan die ons onderweg de weg vroeg. Hij was op weg van Brussel naar Milaan op een fiets die iets minder oud was dan hijzelf. Zijn tempo lag laag, hij sprak naar eigen zeggen 3 woorden Duits en 3 woorden Engels maar we zijn er van overtuigd dat hij thuis geraakt. Langzaam maar zeker. Inspirerende man.

Inmiddels zitten we weer op de volgende camping: Tauberromantik. We hebben een eenvoudige maaltijd in het campingrestaurant genoten, geblogd (R) en getekend (E), de was draait momenteel in de machine, én we hebben heerlijk gedoucht in sanitair waar onze eigen badkamer niet aan kan tippen: zeer ruime douches met regendouche én handdouche. Simply Wow! Zometeen lekker de was ophangen en naar bed.