Dag 2&3, met de kop in de wind

Omdat we gisterenavond bij onze vrienden Harm & Karin (en Marloes!) waren, was er geen tijd meer voor een blog. Excuses, vandaar vandaag een dubbelblog:

Vanuit onze camping vertrokken we terug naar de Limes-route in Woerden. Van daaruit oostwaarts, tegen de wind in. Daarover later meer. 
Door een zeer lommerrijke omgeving en plaatsen zoals de vinex-locatie Leidsche Rijn (waar je vanuit gaat dat het wel vreselijk zal zijn om daar te moeten wonen maar als je er doorheen fietst je afvraagt ‘waarom woon ik hier niet’ ?) reden we Utrecht binnen. De stad die soms ook wel ‘the bicycle capital of the world’ wordt genoemd. En met rede: die fiets heeft hier echt het pleidooi gewonnen ten opzichte van de auto. Dat leidt er toe dat de stad steeds groener en stiller wordt. Rondwegen zijn terug tot singel gemaakt en in de stad moet je echt een goede reden hebben om met de auto te komen want opschieten doet het zeker niet. Een pluim voor Utrecht waar natuurlijk nog veel meer te beleven valt. Maar we hadden vandaag een ambitieuze afstand (voor een 2e dag) op de agenda staan: 72 km, dus door!

Na Utrecht weer de polders in via Amelisweerd (schandalig dat er echt nog politici zijn die menen er goed aan te doen hier nog wat bomen te kappen voor een nog bredere snelweg!) en rustige weggetjes richting Wijk bij Duurstede. 

Je komt onderweg veel variaties tegen op het thema fietsen. In de buitengebieden veelal ouderen op een (nette) elektrische fiets. Meestal kaarsrecht zittend en cruisend in een veel te hoog verzet. Dan in de stad de elektrische bakfietsen met een prijskaartje van een nog niet zo oude middenklasse auto en een moeder (soms ook vader) met veel haast onderweg met kinderen. Dan zijn er nog de ‘verwarde personen’ die luid pratend, de rest van het verkeer negerend door de stad sjezen. Ik mag hopen dat ze aan het telefoneren zijn… En niet te vergeten de goede oude stadsbarrels met een slag in het wiel waardoor het lijkt of de berijder last heeft van de ziekte van Parkinson. Wij zijn hoe dan ook de langzaamste van het hele stel. 

Wijk bij Duurstede lijkt me een leuk stadje. Mooi marktplein en een typische kerktoren. De historie van de plaats (vroeger Dorestad genaamd) gaat terug tot diep in de middeleeuwen toen het nog een belangrijke handelsplaats was. Hier gaat de Nederrijn over in de Lek en kruist deze het Amsterdam Rijnkanaal. Een bijzondere aanblik zo’n waterkruispunt.

Met het pontje naar de overkant en daar over de dijk oostwaarts. Het is een prachtig gebied deze uiterwaarden van de Rijn, maar met 30°C en 18 km/h wind tegen baal je er van dat er op dijken nooit bomen staan. Serieuze vraag: waarom staan er geen bomen op de dijken ?

Omdat we deze avond afgesproken hebben bij onze vrienden in Leersum moesten we het pontje van Amerongen weer oversteken om weer aan de noordkant uit te komen. Nadat we op de camping in Leersum aankwamen en een snelle douche genomen hadden zijn we gezellig gaan borrelen en eten in huize Kamphuis. We hebben het nog gehad over de horror valwind die 2 jaar geleden door Leersum een spoor van vernieling achterliet. Toen was het heel even voorpagina nieuws maar Leersum is nog altijd bezig met de verwerking en trauma’s van die dag. Ook bij Harm en Karin is een grote boom in hun tuin geveld, die viel gelukkig niet op een ander huis.  Veel andere bomen waren niet zo galant om naast iets te vallen, de schade was enorm. Enfin, nu staat er weer een jong boompje klaar om straks weer lekker schaduw en beschutting aan hun eigenaren te geven.

Vanochtend om 10:30 uur weer vertrokken vanaf de camping met als target van de dag, mijn lieve zus Marie-José waar we nu op haar terras in de schaduw zalig zitten te genieten van een biertje en een wijntje en de warme genegenheid van Marie-José.
Het was net als gisteren: veel dijken, hoge temperaturen en een permanente wind uit het Oosten.

Omdat het zaterdag is ook veel recreatieve fietsers op de weg. De snellere varianten van deze fietsers dragen steevast een shirt wat vol staat met reclame. Dat moeten dus allemaal professionele fietsers zijn, want wie geeft er anders veel geld uit aan een shirt om vervolgens reclamezuil te worden voor bedrijven waar je zelf geen band mee hebt ?

Na 55 km zit deze dag er wat fietsen betreft ook op. Morgen nemen Ellen en ik een rustdag want het wordt weer erg warm en we moeten nog wat zaken aanpassen aan onze fietsen en bepakking. De eerste dagen van zo’n lange reis zijn altijd wat rommeliger omdat nog niet alles perfect in onze routines zit. Straks gaat alles natuurlijk van een leien dakje (totdat het niet meer van een leien dakje gaat..).

Toedeloe, tot maandag lief dagboek.