Dag 30, de Donau is overal

Gisteravond kregen we van Jenne een app-je vanaf het Vrijthof in Maastricht waar André Rieu ‘an der schönen blauen Donau’ aan het spelen was. Wij rijden nu al enige tijd langs deze Donau die hoewel ‘sehr schön’ met de beste wil van de wereld niet blauw genoemd kan worden (tot nu toe). 

We hebben inmiddels 100 fietsturen erop zitten en onze km-teller geeft 1647 km aan, Da’s best een mooi gemiddelde voor ons doen. Zeker nu de wind zich weer tegen ons gekeerd heeft (maar niet zo heftig). De tocht vraagt echter zijn tol. We voelen dat onze lichamen meer rust nodig hebben, zeker nu het warmer wordt, en laten ons plan om morgen door te fietsen tot Wenen varen. We gaan vanaf nu zoeken naar een plek waar we echt even een paar dagen tot rust kunnen komen.

Voordat ik begin over de dag van vandaag wil ik nog even terug naar gisteren. We hebben namelijk verzuimd het prachtige veerpont te benoemen waarmee we de Donau zijn overgestoken. Er zijn trouwens verrassend weinig bruggen over de rivier, hier hebben dus de veerpontjes echt een belangrijke functie. Dit veerpont was van het type ‘Drahtseilbrücke’ waarbij de voorkant van het veer verbonden is met een kabel aan aan staaldraad die over de rivier is gespannen. Zie de foto.  De stroming van de rivier duwt de boot van de ene naar de andere kant. Er is dus geen motor nodig. Super effectief, het duurt alleen langer. Toen we langs de Elbe fietsten zagen we soortgelijke constructies maar dan met een touw dat via kleine bootjes met een anker in het midden van de rivier was verbonden. Dit ‘gierpont’ principe is ooit door iemand uit Nijmegen uitgevonden (lang geleden).

Toen we wegreden vanochtend was de Donau zo vlak als een spiegel. Je zou niet zeggen dat dit een flink stromende rivier is, maar ook vandaag passeerden we nog enkele waterkrachtcentrales dus de stroming is er echt nog wel. Het vlakke gedeelte werd op een gegeven moment weer wat heuvelachtiger maar niet meer zo spectaculair als eergisteren. Nog steeds mooi, maar ‘mooi’ begint op een gegeven moment te wennen. Ook door de toenemende warmte voelen we de sensatie wat minder. Maar rondom de Donau is nog steeds volop te zien: prachtige natuur, veel mooie architectuur, opgravingen uit de oudheid (Limes !) en monumenten, bijvoorbeeld de gedenkplaats voor de Nibelungen. Het beroemde lied uit de middeleeuwen heeft zich in deze contreien afgespeeld en er wordt veelvuldig aan gerefereerd, genoeg om ons voor te nemen ons er in te gaan verdiepen.

Waar we ons nu al in verdiept hebben is de ‘steckerlfisch’. Waar we eerder deze lekkernij misgelopen hadden zagen we nu een stalletje naast onze camping waar deze zelfs op vrijdag al wordt verkocht. De vis wordt op een paal geregen en boven houtvuur gegaard. Bij navraag bleek het om een doodgewone makreel uit de Noordzee te gaan. Super lekker maar toch een beetje een tegenvaller dat deze vis waarschijnlijk zijn reis naar Oostenrijk is begonnen op dezelfde plek als waar de Limes begint: Katwijk aan Zee.