Dag 29, de groene muur

We lieten de familie Pumberger achter nadat ze ons voorzien hadden van een uitbundig ontbijt en naar de andere kant van de Donau gebracht hadden (Hier zet men koffie en over…). Daarna volgde een absolute sprookjesachtige tocht langste de sterk meanderende rivier ingesloten door stijle beboste hellingen. Links en rechts een muur van groen, lekker koel in de schaduw van de heuvels en alleen maar het geluid van het bos om je heen. Een surrealistische ervaring.

Na een kilometer of 7, 8 werd het panorama wat wijdser en ondertussen brak de zon wat meer door de wolken. De eerste van de drie waterkrachtcentrales die we vandaag zouden passeren diende zich aan. Het is wonderlijk om te ervaren dat enorme hoeveelheden elektrische energie gemaakt worden, pal naast of onder je terwijl je niets hoort of ziet. Geen rookpluimen, stoomturbines, geen gigantische velden met zonnepanelen of draaiende wieken zover het oog reikt, Niets… maar wel veel stroom. Sommige landen boffen toch maar..

Na deze eerste stuw verdwenen de heuvels en werd het landschap soms zelfs een beetje hollands: brede rivier met daaromheen uiterwaarden en akkers. Op grote stukken was het ongelooflijk stil. Behalve de geluiden van de natuur en de wind was er niets: geen verkeer, ook niet op het water (er wordt namelijk bijzonder weinig gevaren op de Donau…) Alleen het zachte zingen van je banden op het strakke asfalt zorgde voor een geluid dat niet in de natuur past.

Op die manier was het weer lekker kilometers maken en kwamen we na een paar uur al in Linz aan. We zagen imposante bouwwerkzaamheden aan een nieuwe snelweg rondom de stad. Hier in Oostenrijk betekent dat: tunnels graven.  Soms denk ik wel eens dat we Oostenrijkse ingenieurs hadden moeten vragen om ondersteuning te bieden bij het maken van tunnels in Nederland. Ik kan me van de laatste grote tunnelprojecten alleen debacles herinneren. Een voorbeeld: de tunnel die gegraven moest worden voor de nieuwe rondweg voor Leiden. Deze was precies op tijd klaar totdat er een container met apparatuur in de tunnel de fik in ging en er meteen een jaar vertraging ontstond…

In Linz werd duidelijk dat Oostenrijk op een andere manier omgaat met stadsbouw dan Duitsland. Zakelijker misschien. Waar in Duitsland vooral de nadruk ligt op het conserveren van de geschiedenis worden in Oostenrijk ook veel moderne gebouwen met veel staal en glas getoond op prominente plaatsen. Dat zakelijke werd ook meteen duidelijk bij het afrekenen van de drankjes, die zijn hier fors duurder dan vijftig km geleden. Je kunt daarentegen wel overal met pasjes betalen, dat dan weer wel.

Met extreem warm weer op komst willen we graag snel in Wenen zijn zodat we daar weer een paar dagen kunnen sight-see’en. Eventueel op een kamer zitten in een hotel met airconditioning ? (Helden op sokken zijn we ook..) Dus vandaag, morgen en overmorgen lekker veel kilometers maken. De knie houdt zich goed, vooralsnog. Keep our fingers crossed.