Dag 31 en 32, Arles verkennen

We beseffen ons goed dat het spannende van onze blog er een beetje af is nu we het eindpunt van de Groene Weg hebben bereikt en een paar dagen in Arles blijven hangen. Maar de waarheid gebied te zeggen dat we deze blog ook een beetje als dagboek voor onszelf zien. Dus als jullie geen zin meer hebben om door te lezen: even goeie vrienden! Daarbij willen we wel alvast verklappen dat we na morgen weer gaan fietsen. We hebben een rondje door de Provence uitgestippeld waarmee we onze tijd tot het ophaalmoment (4 sept) in Avignon gaan vullen. Het ziet er uitdagend uit met flinke bergen en we zien dat er een Mistralwindje gaat opsteken, die waait voor een groot deel tegen onze route in…

Maar eerst terug naar Arles, want deze oude stad is de moeite zeker waard. Het is een relatief kleine stad die echter goed in staat is gebleken het authentieke met wensen van de moderne mens te combineren. Ze absorbeert de toeristen zonder daarmee haar charme te verliezen. We vonden het ook opvallend rustig, weinig herrie. Geen muziek uit winkels of cafés, een enkel live optreden daargelaten. Op zaterdag hebben we gewacht tot de temperatuur wat naar beneden kwam en toen zijn we de stad in gefietst. In een Nigeriaans restaurant aan een superleuk pleintje werden we door de ober in het Vlaams aangesproken. Hij bleek uit Knokke te komen en al tien jaar in Arles te zitten. In het donker fietsten we terug door de binnenstad en stonden we opeens voor de Arena. Het zag er indrukwekkend uit. Die zijn we dus de volgende dag gaan bezoeken. Met onze VVV city-pas hadden we vrijwel overal bij monumenten en musea gratis toegang. 
De arena (amfitheater) is bijzonder omdat die oorspronkelijk uit de Romeinse tijd komt en deze nog steeds als zodanig gebruikt wordt. Ze hebben weliswaar nieuwe tribunes boven op de oude gezet maar er worden nog steeds paardenrennen en stierengevechten gehouden met plaats voor 25000 bezoekers. Bijzonder om door de catacomben van een gebouw te lopen waar twee duizend jaar geleden gladiatoren, leeuwen en waarschijnlijk christenen zich voorbereidden op de gang naar het grote binnenterrein. 
Naast het amfitheater liggen de restanten van een ander Romeins theater wat meer geschikt is voor zang-, dans- en toneeluitvoeringen. Aan de lichtinstallaties te zien wordt ook deze nog steeds gebruikt.

De oude binnenstad bestaat uit hele kleine straatjes en steegjes. Ellen zei dat ik nooit had mogen schrijven dat dit slooppanden waren. Het zijn panden die authenticiteit uitstralen. Het klopt inderdaad dat ze er bij nader inzien helemaal niet zo slecht aan toe zijn. Ze vinden het gewoonweg niet de moeite om het allemaal perfect en strak te maken. Er zijn veel straatjes waar de mensen met plantjes voor de deur en tegen de muren het wat meer aankleden, en waarschijnlijk is het ook goed tegen de hitte. Het ziet er allemaal erg vriendelijk uit.

Na een lekkere lunch, tijdens de hitte van de zondagmiddag, zochten we verkoeling in het museum van Réattu. Het gebouw is het voormalig paleis van de ridders van Malta, en Réattu kocht het om er een soort ontmoetingsplaats van kunstenaars van te maken. Hij had zelf ook het een en ander geschilderd, en er hangt werk van veel andere kunstenaars. Onder andere een aardige collectie van Picasso.

Morgen komen we terug voor het Luma, een spectaculair gebouw waar we al verschillende keren langs zijn gefietst. Er worden meerdere tentoonstellingen in gehouden, maar ook het gebouw zelf verdiend wel wat aandacht. Morgen meer hierover.