Epiloog

Wij zijn weer thuis!
Nadat we erg vroeg uit bed uit waren voor de vlucht van 7:10 uur uit Wenen moesten we eerst nog een oplossing vinden voor onze bagage. We hadden weliswaar ruimbagage geboekt op onze tickets maar daar mag je slechts één stuks bagage voor aanbieden. Wij hadden 8 fietstassen en een tent. Normaal vind je op een vliegveld wel een plek waar je grote zakken kan kopen die je over je tassen heen kunt trekken, maar om 5:00 op zondagochtend is er natuurlijk nog niks open. De dame bij de incheckbali zei eerst dat ze ons nog kon helpen maar na telefonisch beraad was het antwoord: nee, geht nicht! We werden van hot naar haar gestuurd, en dachten al aan een noodoplossing om de koffers ter plekke in een kluis te doen, want we wilden toch wel de vlucht halen, we waren zelfs al ingecheckt ... Uiteindelijk bleek de 'wikkel machine' opgestart te worden, waar je je bagage in rekfolie kan laten wikkelen. We hebben 2 paketten laten maken van onze 9 fietstassen en omdat ze bovengemiddeld groot uitvielen moesten we deze bij de 'exces luggage' aanbieden. Pffew goed afgelopen, de stress ebte weer weg.

De vlucht ging perfect, onderweg flink geknikkebold boven ons leesvoer en we landden op een winderig Schiphol. Tot onze verbazing stonden er allerlei berichtjes op onze telefoons van mensen die aanboden om ons op te halen. Wat superlief! Dank dank. Marion en Klaas waren zo ver gegaan dat ze al onderweg waren naar Schiphol, waar het overigens tot onze verbijstering superdruk was (op zondagochtend om 9 uur ??). Met deze vrienden is het altijd gezellig, en omdat Ellen zin had in koffie met appeltaart, zijn we nog even blijven hangen bij La Place op Schiphol. Daarna naar huis, even opgefrist en omdat Marion en Klaas bleven als onze Allerliefste Privetaxi gingen we gezellig met z'n vieren naar het ziekenhuis. Daar, heel toepasselijk, eindigde officieel onze vakantie bij de 'Huisartsenpost De Limes'....

De arts vond dat de breuk niet geopereerd hoefde te worden, maar het uiteindelijke oordeel wordt gegeven door de chirurg die maandag de foto's zou bestuderen. Dus waarschijnlijk blijft het bij een nieuw gips in de loop van deze week. Dat is ook de uiteindelijke uitslag geweest, want inmiddels hebben we gehoord dat er - helaas pas volgende week maandag - een afspraak is gemaakt in de gipskamer. Vrijdag zat de poli vol, jammer want de tijdelijke spalk van het zware gips begint voor Ellen nu al te irriteren. Nog effe volhouden dus tot er een lichtgewicht waarschijnlijk kunststof 'gipsje' omheen zit. Het valt in de categorie 'relatieve ongemakken', en komt vast goed!

De fietsreis was weer geweldig, ondanks het abrupte (en voor Ellen pijnlijke) einde. We missen het fietsen (bewegen) nu al en denken aan al die mooie en lieve mensen die we onderweg zijn tegen gekomen. Die we waarschijnlijk nooit meer zien, maar ook nooit meer vergeten. Hun (eigen-)aardigheden en verhalen, het vele bewegen en buiten zijn en het leren kennen van andere landschappen en culturen maken fietsvakanties zoals deze de moeite waard. Ook het delen van onze belevenissen met de mensen die 'met ons meegereisd' zijn geeft veel energie. Dank voor al jullie lieve en aardige reacties. Wij gaan alvast nadenken over de volgende bestemming....