Dag 17, het zout/slijk der aarde

Vanuit ons tentje, schuilend voor de regen schrijven we onze overpeinzingen van de dag. De regen is, heel netjes, pas begonnen toen de tent goed en wel stond. Daarover geen klachten. Sowieso was het weer een bijzondere dag. Na een kilometer of veertig kwamen we aan bij het werelderfgoed Saline Royal. Dit bijzondere gebouwencomplex onder architectuur van Ledoux werd gemaakt om zout te maken uit het pekelwater dat in Salin les Bains werd omhooggepompt. Alles staat hier in het thema zout… zo zijn we er achter gekomen dat het woord ‘salaris’ ook afstamt van Sal (zout) uit de tijd dat Romeinse soldaten en ambtenaren een deel van hun honorarium in zout uitbetaald kregen. En geld is natuurlijk het slijk der aarde.

Enfin, toen ze erachter kwamen dat zout uit de zee veel goedkoper te produceren was, viel het doek snel voor deze fabriek. Het ‘zout der aarde’ is natuurlijk een uitspraak uit de bergrede van Jezus. Hij bedoelde ons, de mensheid er mee. Maar of wij nu echt getoond hebben dat we smaak geven aan de aardkloot? Als het al zo is kun je op z’n minst zeggen dat we het iets te pittig (heet) gemaakt hebben.

A propos ‘bergen’: we zijn vandaag het district Jura ingereden en in ons linker blikveld duiken al enige imposante bergen op. Morgen zullen we er tegenaan moeten. En over dat fietsen in de bergen wil ik nog wel iets kwijt. Veel mensen weten niet wat fietsen, zoals wij dat doen, inhoudt. Als je lang wilt fietsen is souplesse een vereiste. Dat betekent dat je je cadans (het aantal trapomwentelingen per minuut) zo constant mogelijk moet houden, ergens rond de 75. Dus iedere keer als je omhoog gaat schakel je net zo vaak als nodig is om bij die 75 in de buurt te blijven. Tot je bij het allerlaagste verzet aankomt, dan blijft alleen nog maar ‘beuken’ of afstappen over. Ik schat dat we wel duizend keer schakelen op een dag. Ons laagste verzet is 1:1, dat betekent dat het achtertandwiel net zo veel tanden heeft als het voortandwiel. Iedere omwenteling van de trapas is één omwenteling van het wiel. Op een vlakke weg in NL ziet dat er heel idioot uit, net alsof je ketting er af ligt. Hier in de bergen is die onmisbaar voor ons. Zo, dat moest er effe uit. Binnenkort vertellen we hoe het is om in een tent te ‘wonen’.