Dag 19 was een pareltje

Ik was vroeg op vandaag. De overbuurman liep met een e-sigaret de caravan uit. De mist in zijn hoofd werd met iedere haal een mist om zijn hoofd. De rest van de camping was nog in rust. We wilden vroeg weg vandaag om wat kilometers goed te maken. Half tien weg… we waren best trots op onszelf. Het ging lekker bij ons allebei. De omstandigheden waren gunstig: weinig wind, lekker koel en droog. Vandaag lag de volledige route langs de Ain. Deze rivier is omgetoverd tot een energiecentrale door vier opeenvolgende stuwdammen. Het leverde prachtige uitzichten op. 
Vlak voor de lunch kwam er toch nog een kort en pittig buitje, maar toen we in ons restaurant aankwamen waren we al aardig opgedroogd. Heerlijke lunch op een terras boven het water. De zon brak door de wolken.
Daarna volgde een adembenemende mooie tocht door de kloof van de Ain. Aan de ene kant van de weg liep het stijl omhoog, aan de andere kant stijl naar beneden naar het water. daartussen lag ons asfaltlint. In dit landschap is er alleen maar natuur, een paar wegen en wat hoogspanningsmasten daargelaten. Ellen en ik bleven maar wijzen, kijk daar, oh nee daar! Je hoorde het water van de bergstroompjes naar beneden klateren maar je zag het meestal niet door de intense begroeiing.

Richting ons eindpunt van de dag opende de bergen zich weer en werd het zicht weer wat weidser. We komen aan op onze camping. Ook deze past helemaal in de euforie van de dag. Koud bier, zwembad en goede douches. We liggen nu in onze slaapzakken en Ellen zegt: “soms klopt gewoon alles”. Zo’n dag was het dus vandaag.