Dag 34, Tour de Provence

De Mistral is allesoverheersend. De zon kan je verschroeien als die z’n best doet, maar ‘s avonds gaat ie gewoon naar bed om pas ‘s ochtends weer tevoorschijn te komen. De wind echter houdt zich niet aan dag-en-nacht-ritmes. Dus de hele nacht werd onze tent gegeseld door de wind en dat is tot nu toe niet opgehouden. Alles raakt in de war door die wind. Je kunt buiten niks meer neerleggen of het wordt weggeblazen. Een lieve vriendin van ons zou zeggen: ”je waait uit je verschoning”. Het inpakken duurde dus wat langer dan normaal en we zijn al niet de snelsten op dat gebied…

Uiteindelijk toch nog rond 10:30 uur opgestapt en vaarwel gezegd tegen de camping die vijf dagen ons ‘thuis’ was. We zagen er een beetje tegenop vanwege die wind. Maar het eerste deel viel mee. Door de vele hagen en heggen van bamboe, cypressen en andere bossages werd de wind voor het grootste deel gebroken. We fietsten door de Alpilles, een klein gebergte onder in de Vaucluse. Prachtige natuur weer hier. Alleen toen we erover heen reden via een pas in de zuid-noord richting kregen we de volle kracht van de Mistral op de kop. Dat was effe zwoegen. Later in de middag kwamen we in Cavaillon waar we de rivier de Durance overstaken. Dat was leip want de wind stond dwars op de brug en dreigde ons de weg op te blazen. Het ging gelukkig net.

De wind zorgt er ook voor dat ik mijn hoorapparaten moet uitzetten, want als de wind in de microfoontjes blaast krijg je een zeer irritante toeter in je oren. Maar zonder hoorapparaat en met harde wind hoor ik Ellen natuurlijk niet meer. Ellen roept en ik reageer niet… voor beide irritant.

Na Cavaillon gingen we zuidwaarts en fietsten met de wind mee. De hele dag al verwonderden we ons over het systeem van kanalen en sloten wat hier voor de irrigatie zorgt, althans dat denken we. Het vreemde is dat het water in die kanalen en sloten keihard stroomt. Niet zoals bij ons dus waar het ogenschijnlijk stil staat. Die kanalen zijn soms wel een paar meter breed… geen idee waar dat water vandaan komt maar het moet een aardige bron zijn. Nog een keer moesten we de Durance oversteken, en op die brug was de wind zo erg dat we, voor de tweede keer in deze vakantie, zijn afgestapt…. 

De camping waar we vanavond zijn beland verdient een aparte vermelding. We hebben nog nooit zo lekker op een camping gegeten als hier. Normaal gesproken mag je blij zijn als je snackbar-eten en/of pizza krijgt. Bij deze camping hebben we een drie gangen menu gegeten, echt heel lekker. De kok kwam zelf zijn eten aan onze tafel aanprijzen en als we niet begrepen wat hij zei (het spreekt Frans met een zwaar Provençaalse tongval) dan haalde hij de bakken uit de keuken om te laten zien wat hij bij de mis-en-place had voorbereid. Geweldig! Hij liet ons een bout zien van een of ander beest, we weten nog steeds niet wat we gegeten hebben, maar lekker dat het was! (Gemma en Peter kunnen deze camping op hun lijstje zetten als ze op weg gaan naar Spanje: camping Fontenelles).

Dagcijfers: 71 km en 500 hoogtemeters