Dag 45, afdalen via de buckelpiste

Vanuit onze camping met prachtig uitzicht begon de dag met een geweldige afdaling. Het eerste half uur gingen we zo’n 300 meter naar beneden tot de brug over de Verdon. Daar hadden we een mooi zicht op de Gorge vanaf de onderkant en konden we de onwaarschijnlijke kleur van het water (wie heeft er een potje ecoline inkt omgestoten?) van dichtbij aanschouwen.

Nog wat over afdalingen: hoe traag als slakken we een berg opklimmen, zo snel als hazen sjezen we naar beneden. Ellens record is 61 km per uur! Onze motor-skills van vroeger komen goed van pas: bochten neem je altijd buiten-binnen-buiten, en natuurlijk kijk je altijd de bocht uit.

Het is zaterdag en dat betekent dat er naast de gewone hoeveelheid toeristen ook nog eens de weekend-toeristen op weg waren. Het was daarom op de doorgaande wegen vervelend druk. Gelukkig nam de route waar mogelijk afslagen naar wat minder doorgaande wegen. Wat daardoor niet minder werd waren de ‘buckels’. Na de brug over de Verdon ging het weer flink omhoog, toen weer naar beneden en weer omhoog. En zou de hele dag zo blijven. Ondanks dat we ruim 600 meter lager zitten dan ons vertrekpunt hebben we toch bijna 700 hoogtemeters gemaakt.

In het plaatsje Moustiers-Sainte-Marie hebben we een koffiepauze gedaan. Een erg mooi maar toeristisch plaatsje en bedevaartsoord met een echte Mariagrot. Het was ook één van de weinige plaatsen met een een ‘bancomat’ (pinautomaat) en aangezien pinnen meestal pas van 10 euro mogelijk is, is het belangrijk om contanten op zak te hebben. Na Moustiers ging het weer naar beneden, op naar de volgende buckel. Toen kwam het plateau van Valensole wat bekend staat om de lavendel industrie. Als Fransen eenmaal ontdekt hebben wat het beste groeit in de omgeving is er ook niets anders meer te zien. Waren het een paar dagen geleden nog druiven nu zagen we velden na velden na velden met lavendel. Waar gaat al die lavendel in hemelsnaam heen? Zoveel waspoeder wordt er toch niet met echte lavendel gemaakt? Gelukkig is het allemaal al geoogst anders zou het je de adem benemen. Ellen heeft van een vergeten bosje nog wat lavendel geplukt die, ondanks zijn overrijpe status, hier op de camping overdadig aan het geuren is. 
Als je op een plateau aan het fietsen bent heb je niet in de gaten hoe hoog je zit. Totdat je bij de rand komt en er opeens een vallei opdoemt die weer 300 meter lager ligt. Dus weer naar beneden sjezen. De wangen van de banden worden goed gebruikt in alle hairpins waar we doorheen gaan. En de remblokjes worden stevig beproefd, maar tot nu toe hebben we er geen hoeven te vervangen. Goed spul!

Inmiddels aangekomen op een bescheiden 400 meter hoogte volgen we een charmant weggetje langs de rivier Asse en de buckels zijn inmiddels beperkt tot een meter of 20 op en neer. We besluiten onze rit van vandaag op camping ‘Little Carpe Diem’ bij Oraison. En wat een juweeltje is dit! Deze camping biedt individueel sanitair op de kampeerplaats aan. We hebben dus onze eigen douche en toilet, en een tafel met stoelen onder een zonnescherm, en een koelkast. Waauw! Weer zo’n camping die gerund wordt door een lief stel dat alles zelf regelt: de ontvangst, de bar, het zwembad, de snackbar etc. Waren we op de vorige camping nog de uitzondering als Nederlanders, nu zijn we met velen. Wel zijn we nog steeds de enige fietsers, dat wel. Mocht je ooit in de buurt zijn… deze plek is uniek!

Wel zijn we gewaarschuwd voor het dorpsfeest dat uitgerekend vandaag en morgen plaatsvindt. Het zou voor lawaaioverlast kunnen zorgen. We horen het wel (of niet). Morgen een update want we hebben besloten op deze camping nog een extra dag te blijven om weer een beetje op adem te komen.