Dag 48, mixed emotions

Het was weer een mooie dag vandaag, vol met hoogtepunten: we gingen voor de derde keer door de 1000 meter grens (1020 m) en hebben bijna 1000 meter geklommen (970). Ellen heeft haar eigen snelheidsrecord verbetert naar 67 kmh (Ellen’s fiets gaat om de een of andere duistere reden harder naar beneden dan die van mij, en nee dat ligt niet aan haar motortje want die stopt er mee bij 25 kmh). Na de top was het een lange rechte weg met mooi asfalt naar beneden, naar Sault. Er was geen kip op de weg, we vroegen ons af of hij niet afgesloten was zo weinig verkeer was er en zodoende durfden we de fietsen ongeremd naar beneden te laten denderen. 67 is echt hard !

Het was ook een feest voor het oog: we zagen de Mt. Ventoux steeds dichterbij komen zodat we duidelijk het weerstation op de top konden waarnemen. Op de foto kun je het duidelijk zien en zie je ook hoe hoog deze berg eigenlijk is als je je realiseert dat we zelf op 1000 meter hoogte waren. We reden door prachtige dorpen zoals Sault en Simiane-la-Rotonde (dat is de ronde toren boven aan het dorp, heeft dus niks met rotondes te maken) waar we ook geluncht hebben. En er was zelfs weer een gorge te bezichtigen, dit keer de Gorge d’Oppedette. Minder diep en spectaculair dan de andere Gorges, maar wel heel goed bewandelbaar, dus we zagen regelmatig wandelaars langs de weg. Ook op de campings zijn veel wandelaars te zien, wij blijven buitenbeentjes met onze toerfietsen. Wielrenners zie je natuurlijk veel hier in de buurt van Mt Ventoux die voor deze bevolkingsgroep een mythische betekenis heeft.

Er was zelfs een boer aan het werk. Ellen heeft het nog even vastgelegd. Je kunt op de foto zien hoe droog de aarde is en wij konden horen hoeveel stenen er in de grond zaten. Het landbouwmaterieel zal wel hard slijten op deze grond.

Al het bovenstaande in beschouwing nemende zou je moeten concluderen dat het een top-dag was. En dat was het ook, ware het niet dat bij ons nu toch ook het besef binnendringt dat onze reis binnenkort afgelopen is. Morgen is het nog een keer flink afdalen richting Carpentras en overmorgen zijn we weer terug in Avignon. Het stemt nu al een beetje weemoedig. Hoe zal het zijn om terug te zijn in Leiden? Het zal ongetwijfeld fijn zijn om jullie allemaal weer wat dichterbij te hebben, maar we zullen ook nog wel een tijdje met één voet in Frankrijk staan, zo veel indruk heeft deze tocht wel gemaakt.

NB. Ik heb ondertussen het een en ander gelezen over de Mt. Ventoux en zijn reputatie. Er zijn boeken vol geschreven over hoe je je het beste kunt voorbereiden op een beklimming. Ik heb de route naar boven uitgewerkt in mijn navigatieprogramma en kwam tot de conclusie dat we op onze dag langs de Gorges du Loup meer kilometers en hoogtemeters hebben gemaakt dan wanneer we vanuit onze camping in Sault naar boven zouden rijden. We hoeven dus niks meer te bewijzen en het spaart ons een dag om het niet te doen. Bovendien denk ik dat veel wielrenners enorm zouden afknappen als een stelletje met toerfietsen en volle bepakking boven aan de top zou verschijnen. Dat doen we ze niet aan.