Dag 19, Hochwasserrückhalteraum

Het gebied waar tijdens hoog water plaats is voor het overtollige water heet hier: Hochwasserrückhalteraum. Dat woord zijn we vandaag zo vaak tegengekomen dat het ‘het woord van de dag’ is geworden. De tocht van vandaag was de eerste veertig kilometer een voortzetting van het laatste deel van gisteren: één lang gravel pad langs de Rijn met bijna geen andere mensen, alleen het geluid van vogeltjes links en rechts van het pad en het knisperen van de gravel onder je banden. Je komt zó enorm tot rust.

Gisteren bracht de stad, met z’n intensiteit, het lawaai en het drukke verkeer wat stress met zich mee. Ook het feit dat er zo weinig campings op de route zijn geeft (regel)stress. Dat heeft hoe dan ook zijn uitwerking, je wordt er wat kribbig van. Vandaag was een andere dag: na een paar minuten fietsen in de natuur waren we al heerlijk ontspannen. Volkomen happy trapten we vandaag, met wind in de, rug langs de Rijn noordwaarts.
Men is hier hard aan het werk om ruimte te maken voor het water en gelukkig hebben ze in Duitsland (in tegenstelling tot Nederland) nog een beetje ruimte. Om de zoveel kilometer zag je dat ze weer een nieuwe lagune aan het graven waren waar tijdens hoog water het water ‘geparkeerd’ kan worden zodat er stroomafwaarts minder problemen ontstaan. Deze plekken staan nu ook deels onderwater, maar de bomen en planten die er staan zijn geselecteerd op hun resistentie tegen natte voeten. Het is een enorm gebied geworden met alleen een fietspad er doorheen: de EV15 waar wij overheen fietsen.

Met heerlijk weer en een temperatuur die nog net de hanteren was (29 graden) vlogen de kilometers onder onze wielen door. Vandaag stond een 77 km op de planning, maar zonder noemenswaardige klimmetjes. Het ging heerlijk en bijna moeiteloos. 

Bij gebrek aan ‘normale’ campings langs onze route hebben een plek geboekt op de ‘camping resort’ van het pretpark Europapark bij Rust. Dit is een soort Efteling, maar dan op Duitse schaal… enorm! Het gegil in de talloze achtbanen was al op grote afstand te horen. Het campingterrein (het moet gezegd worden) is van een deprimerende soort: een kaal, bijna vol terrein (denk aan Lowlands, voor wie daar ooit geweest is ;)) waar je voor veel geld je tentje mag tussenwurmen. Schaduw is er alleen voor de auto’s op de (gigantische) parkeerplaatsen. De douches zien er echter prima uit en er is entertainment! Momenteel luisteren we naar steengoed duo wat  folk liedjes speelt. We passen ons aan aan de atmosfeer hier, al is het niet onze habitat. We hebben een plekje in de schaduw gevonden om onze salades van de REWE te eten (ps; die heeft momenteel de Intermarché ingehaald als onze lievelingssupermarkt ;), drinken onze biertjes/wijntjes en genieten van de live-muziek. Life is what you make of it …