Dag 20, terug in Kehl/Straatsburg

Ondanks de partysfeer op de camping van Europapark hebben we goed kunnen slapen, maar we hadden afgesproken zo vroeg mogelijk de biezen te pakken, voordat het feestvolk wakker zou worden. Om 7 uur zou de wekker gaan maar we waren al eerder wakker. Snel onze spullen ingepakt een plekje in de schaduw gezocht om te kunnen ontbijten. Helaas moest je ook ‘s ochtends vroeg al in de rij staan voor een kop koffie en daarna in de rij om om de statiegeld-koffiebeker weer terug te brengen. Europapark staat voor ons nu synoniem aan rijen (Schlange..). Voor de receptie, voor een biertje, voor de toiletten, voor de douches, voor koffie… en dan zijn we het park niet eens in geweest waar je ongetwijfeld (lang) in de rij moet staan voor de populaire attracties (achtbanen!). Desalniettemin is de plek best leuk als je van dit soort pretparkachtige gelegenheden houdt. We hebben het gedoe aan ons laten voorbij gaan en op die manier een redelijke overnachting gehad in Rust.

De route bracht ons al rond negen uur terug naar de Rijn waar de de gravelpaden noordwaarts vervolgden. Het beloofde vandaag warm te worden, dus het kwam goed uit dat we al op tijd op de fiets zaten en geen lange rit voor de boeg hadden. Dit route was bijna zo mooi als gisteren, iets drukker vanwege het weekend (het is zaterdag) maar dat levert ook leuke interacties op met andere fietsers zoals 2 zussen die net als wij van de Bodensee naar Kehl onderweg waren. Zij in hotelletjes, wij op campings…

In Kehl staan we nu op een leuke, overzichtelijke camping. We zijn nog even Straßbourg ingereden omdat ik, met het oog op de warme, regenachtige dagen in het verschiet, graag nieuwe Teva’s wilde kopen. In een winkel die deed denken aan Bever in Nederland, heb ik mijn slag kunnen slaan en nu loop ik dus op nieuwe Teva’s (die wél tegen water kunnen) zo trots als een pauw over de camping. Gelukkig had ik de Teva-zonafdruk op mijn voeten nog, zodat ik er weer helemaal bij hoor.

De (bijzonder aardige) bediende in de winkel waarschuwde ons voor het naderende onweer en zei dat we maar beter een hotel konden zoeken. Dat is natuurlijk niet goed voor de stress-factor, maar we nemen de gok door gewoon in onze tent te slapen. Het ziet er naar uit dat het epicentrum van het onweer ons net aan de westelijke kant passeert, dus ‘deo volente’ is er morgen ook weer een blog ;-)