Dag 14, een balansdag

Nadat we afscheid genomen hadden van de eigenares van de chambre d’hôtes moesten we al meteen beslissen: jas/vest aan of jas/vest uit. Het was nog niet warm, het regende net niet en het waaide behoorlijk. Kortom, de rest van de dag zijn we regelmatig gestopt om van outfit te wisselen en natuurlijk ging de zon meteen schijnen als we de jas aantrokken en vice versa.

Ook de donkere wolk die de hele dag boven ons hing moest balanceren om het hemelwater vast te houden. Dat lukte meestal maar soms moest ze toch een paar spatjes laten vallen. Al met al was het een goede fietsdag.

We begonnen in het gebied van de ‘haute Saône’. Aangezien dat een rivier is die we vroeger ooit moesten leren bij aardrijkskunde was het aanvankelijk een teleurstelling om te zien dat het nauwelijks meer was dan de Leubeek ( voor wie weet wat dat is). Maar gedurende de rest van de dag transformeerde de Saône tot een echte rivier, waar we nu ons kampement aan hebben opgeslagen en de ondergaande zon ons begeleid bij het afsluiten van de dag.

Aan het einde van dit relaas gooi ik nog even twee complimenten in de groep. Onze dochters weten dat ik daar niet scheutig mee ben, dus let op!

1. Aan alle automobilisten op de wegen waar we in Frankrijk op fietsen: chapeau voor de afstand die jullie houden als jullie ons inhalen. Geen moment hebben we ons onveilig gevoeld, zelfs niet op de wegen waar ze 90 kmh mochten rijden.
2. Aan Ellen die tijdens de zware klimmetjes naast me kwam fietsen en een stimulerend muziekje op haar iPhone opzette. Luid meezingend en gesticulerend naar een niet-bestaand publiek in het grote dierenbos trok ze me door de moeilijke momenten heen. (dat zingen had trouwens voor mij niet per sé gehoeven …)

Feitjes van de dag: 80 km gefietst, 600 m hoogtemeters.