Dag 36, Aix-en Provence

Zoals zo vaak was ik de laatste die het brood ophaalde bij camping receptie. Ik hoef dan niks te zeggen want er ligt nog maar één baguette… wel makkelijk. Om maar aan te geven dat we geen vroege starters zijn en de baguette is er niet minder lekker door.

Na het relaxte begin van de dag zijn we in de loop van de middag naar de stad getrokken. Veel staat hier in het teken van Cézanne. Van het VVV hadden we een kaart met de Cézanne-route door de stad gekregen en die hebben we trouw gevolgd. De kerk waar hij gedoopt is, de kerk waar hij getrouwd is, waar zijn ouders zijn begraven, de school waar hij les kreeg, de faculteit waar hij rechten studeerde… enfin je snapt het. Een beetje te veel van het goede maar heel anders dan in Leiden waar het geboortehuis van Rembrandt ooit is gesloopt om er spuuglelijke appartementen neer te zetten en een karig bordje werd geplaatst met: hier stond ooit het geboortehuis van Rembrandt.

Even de Cézanne-manie weggelaten is Aix een geweldige stad. Het centrum is groot met volop kleine straatjes en steegjes. Het is een genot om op een terras te zitten (een verzameling stoelen en tafeltjes midden op de stoep waar de wandelaars zich een weg doorheen moeten banen) en te kijken naar de auto’s die nauwelijks door de straatjes passen. Zo’n middeleeuwse stad is niet gemaakt met het oog op auto’s. Opvallend is wel dat er nog weinig elektrische auto’s rondrijden. Dat had ik in een stad als deze wel verwacht.

Voor een shop-a-holic is Aix ook een fantastische stad. We zagen betrekkelijk weinig winkels van de bekende merken maar daarentegen ongelooflijk veel kleine boetiekjes, die veelal minimaal 100 of 150 jaar oud zijn en iets speciaals aan te bieden hebben. Winkeltjes met alleen thee, of alleen jam, of nougat. En dan heb je natuurlijk al die andere boutiques waar alleen vrouwen de noodzaak van inzien. (Noot van de red.: degene die een zeepwinkel is binnengelopen was in ons gezelschap een man ;))) Natuurlijk werd dit alles aan elkaar geknoopt met een oneindige reeks restaurants, bars, ijswinkels en snack- en saladbars (wat hier een heel andere inhoud heeft dan bij ons).

We merken dat niet alleen ons lichaam maar ook onze geest wat rust nodig heeft. Het leven uit fietstassen is heel goed mogelijk maar vraagt veel organisatie. En Ellen heeft een paar dagen slecht geslapen (oa als gevolg van de Mistralwind) dus die heeft behoefte aan wat bij/uitslapen. Vandaar dat we morgen nog een dag blijven om even lekker niks te hoeven. Gewoon een keer de krant lezen, de sudoku maken of een boek lezen. En af en toe zwemmen natuurlijk, want met 30 graden blijft dat een noodzakelijk bestanddeel van ons leven.