Dag 43, een kilometer en een beetje

Afstanden zijn een raar fenomeen. Als je het hebt over een kilometer dan wekt dat bij niemand indruk. Je kunt t makkelijk lopen, op de fiets is het een afstand van niks en met de auto zou je het nog op de startmotor kunnen afleggen. Maar als die kilometer niet plat ligt maar omhoog gaat dan liggen de kaarten opeens anders. Vandaag vertellen we jullie over hoe we door de magische 1000 hoogte-meter-grens zijn gegaan. maar eerst even dit: Ellen en ik hebben besloten dat we de toekenning van parels tekortschiet voor de dag van vandaag. Vandaar dat we unaniem er voor gekozen hebben deze dag met een diamant te bekronen: het was fantastisch!

Het begon al met onze camping die we gisteren al bezongen hadden. Hoe mooi was het om vanochtend door de zon gewekt te worden met wederom een geweldig uitzicht. Zelfs tijdens de afwas werd je op deze camping gefêteerd op een adembenemend panorama.

Na afscheid genomen te hebben van de lieve gastheer en -vrouw vertrokken we voor onze tocht vandaag. Het laagste punt lag op 180 meter, de brug over de Loup. Kort daarna bleek onze weg afgezet door de gendarmerie. Gelukkig bleek bij navraag dat de fietsers er wel door mochten. Er was een overmoedige vrachtwagenchauffeur naar boven gereden maar zijn combinatie bleek te hoog waardoor hij het hele eind achterstevoren terug moest rijden. Op zich heel knap, maar oliedom dat ie het überhaupt geprobeerd had. Het had tot gevolg dat we op een vrijwel lege weg naar boven konden fietsen. En wat was het mooi .. het hield gewoon niet op. Na iedere bocht was het uitzicht weer betoverend met diepe kloven, tunnels, watervallen, cascades, noem maar op. Maar wel onder voortdurend geklim. Het voordeel van klimmen is dat je heel veel tijd hebt om de omgeving goed in je op te nemen. De tegemoetkomende fietsers hadden het veel te druk met niet-doodgaan vanwege de snelheden die zij maakten.

Door alleen maar te klimmen was rond de middag de accu van Ellen alweer ver leeg. Een goed excuus om ergens uitgebreid en langdurig te lunchen terwijl we de accu aan de lader konden leggen. Daarna weer verder met de klim en op een gegeven moment bereikten we de magische 1000 meter grens. Tot vandaag was ons hoogterecord iets van 600 meter, dus hier werden bakens verzet. Maar het klimmen hield nog niet op. Even later gingen we door de 1180 meter wat betekende dat we 1000 meter omhoog gegaan waren! De teller is uiteindelijk stop gezet op 1199 meter, de top van vandaag en in totaal hebben we 1320 meter geklommen. Er moest nog een korte tussenstop aan te pas komen om de accu nog een klein beetje bij te vullen. We zijn de firma Heineken dankbaar dat hun alcoholvrije bier hier volop verkrijgbaar is. Voor ons is het de perfecte dorstlesser op zo’n lange rit als we tussenstops moeten maken.

Het gebied waar we de laatste 20 km door heen gereden hebben is een wintersport-omgeving. Je ziet het aan de huizen die hier in Tiroler stijl zijn gebouwd en we horen op de achtergrond koeien (neem ik aan) met bellen om hun nek. Wat is het raar om hier te fietsen, maar ook het gevoel van trots dat Ellen en ik hebben: als we dit kunnen, kunnen we overal komen !

Morgen gaan we richting de ‘Gorge du Verdon’ die zo mogelijk nog mooier schijnt te zijn dan de ‘Gorge du Loup’ die we vandaag gezien hebben. Ik hoop dat we er nog de kracht voor hebben.