Dag 24, Dublin !!!

Onbedoeld en ongewild zijn we vandaag in Dublin geweest. Oké, het was alleen maar op het treinstation Euston, maar toch. Ik leg het uit:

Gisteren hadden we al verteld van onze krankzinnige treinreservering. We waren maar wat blij dat we niet midden in de nacht op moesten om de trein van 7:20 uur te halen. Maar toen we op het station aankwamen rond 12 uur bleek dat de trein die we geboekt hadden eerst helemaal naar Dublin zou gaan om daar vervolgens over te stappen op een trein die ongeveer dezelfde weg maar dan een paar graden westelijker terug naar de zuidkust te maken. We zaten dus van 13 tot 18:30 uur in de trein om een afstand van hemelsbreed ongeveer 100 km te maken… Alsof je van Den Haag naar Arnhem gaat via Maastricht. Maar ik loop op de dingen vooruit.

We stonden vroeg op met een prachtige, zonnige maar nog niet zo heel warme dag.  Het fietsen was heerlijk en schoot weer lekker op. Het pontje van Ballyhack bracht ons naar de overkant van de rivier Barrow en als snel reden we Waterford binnen. Dat zag er best leuk uit en was veel groter dan we ons voorgesteld hadden.

Het station was een eindstation met maar 1 perron, wat heel overzichtelijk is. Een kwartier voordat de trein vertrekt gaat de gate naar het perron open en daar staat iemand je kaartje te controleren. Een beetje zoals bij vliegen. Het zag er allemaal heel strak georganiseerd uit, met vaste zitplaatsen en gereserveerde plekken voor de fietsen. Echter in de trein bleek niemand zich iets van de vaste plekken aan te trekken dus het hele systeem werkte niet. Er waren ook veel meer kaarten verkocht dan zitplaatsen dus veel mensen moesten staan. Iedereen leek het gemoedelijk te accepteren. Dat is überhaupt de sfeer hier overal: gemoedelijk.

Gisteravond ook al, tijdens het live optreden. Niemand scheen er zich aan te storen, iedereen praatte gewoon door, er werd zelf meegenomen bier en wijn gedronken en de twee muzikanten leek het ook niet uit te maken en speelden gewoon door met af en toe een slap applausje tussendoor. Heel gemoedelijk…

Nu liggen we in onze luxe hotelkamer en onze was wordt gedaan (hopen we) zodat we morgen fris en fruitig op pad kunnen, naar het startpunt van de Wild Atlantic Way !