Dag 38, hoogtepunt

Vanochtend (voor ons doen) vroeg vertrokken van de camping, want er stond een lange klim voor de boeg: de Connor Pass. Met 410 meter hoogte waarschijnlijk het hoogste punt van onze vakantie. De klim was vooral lang maar niet zo stijl en aanvankelijk vonden we hem ook niet zo mooi als de Healy Pass, maar toen we over het hoogtepunt heen waren bleek de andere kant aanzienlijk meer te bekoren dan de voorkant. En niet alleen omdat we lang en hard naar beneden konden sjezen. 

Ellen had een beetje last van haar knie vandaag dus we hebben regelmatige pauzes ingelast om haar knie wat rust te gunnen. Toch konden we niet echt rustig aan doen want alle campings in de buurt waren volgeboekt. Het alternatieve plan om dan toch een keer te gaan wild kamperen viel in duigen toen we ons realiseerden dan we dan ook geen accu’s konden opladen. Het enige alternatief was doorfietsen naar Tralee (de hoofdstad van Kerry).

Door de doorgaande weg te nemen (de enige optie die er was) schoot het wel lekker op maar hier is deze weg echt druk. De auto’s vormen een niet ophoudende stroom en er zitten altijd wel een paar mafkezen tussen die het niet zo nauw nemen met de ruimte die je hier aan fietsers dient over te laten ( 1,5 m). Het blijken opvallend vaak auto’s te zijn van Duitse makelij of zogenaamde ‘white vans’ (koeriers busjes). Dàt en de herrie van dit voorbijrazend blik maakt het fietsen hier niet heel comfortabel. Gelukkig zijn we heelhuids aangekomen.

We zullen na morgen Kerry verlaten en voordat we dat doen hebben we nog even opgezocht waarom Kerry hier consequent ‘The Kingdom’ wordt genoemd. Het blijkt te maken te hebben met ene meneer O’Connor die in de eerste eeuw na Christus hier de baas werd en een einde maakte aan de voortdurende onderlinge afslachtingen van de toenmalige bevolking. Zelfs na de kerstening bleef men Kerry ‘The Kingdom’ noemen. De mensen hier zijn er super trots op gezien de oneindige reeks vlaggen en t-shirts in de kenmerkende geel-groene kleuren.