Dag 16, van nu af Rijnwaarts

Vanochtend afscheid genomen van ons inmiddels vertrouwde plekje op de camping aan de Bodensee. Grappig hoe je na drie dagen al uitgezwaaid wordt alsof je daar al een half jaar gestaan hebt. Voor niet-Nederlanders is een echtpaar op de fiets (en niets anders dan de fiets) wel iets opmerkelijks dus je hebt snel veel contacten gemaakt.

Via een wat andere route weer naar Konstanz, dit keer niet door de chique buurt maar door de wat minder gefortuneerde wijken. Plekken waar bedrijfspanden omgebouwd zijn tot goedkope woningen, een beetje hippie-achtig. We houden wel van dit soort rafelrandjes van de stad.

Daarna reden we langs de Gnadesee die ergens opeens Rijn heet. Die is eerst heel breed en wordt hoe langer hoe smaller totdat hij de ‘normale’ proporties van een rivier heeft. Maar door het hoge water stroomt de Rijn hier waanzinnig snel. Op dit moment is dat 900 kubieke meter per seconde (dat is het dubbele van normaal en ongeveer een derde van de Niagara Falls). Op sommige plaatsen is er nog sprake van overstroming. Zelfs delen van ons fietspad stonden nog 20 cm onder water.

Inmiddels zijn we Zwitserland binnen gereden. Er was nog wel een douane kantoor maar men keek niet naar ons om. Ze waren wel een auto volledig aan het uitkammen, dus er zijn kennelijk nog wel echte douane activiteiten.

We hebben we eens opmerkingen gemaakt over hoe netjes en keurig (vooral) de Duitse dorpjes kunnen zijn, maar we weten nu dat dat niks is vergeleken met Zwitserland. Hier is letterlijk alles piekfijn in orde, en als dat niet zo is dan zijn ze er mee aan het werk. Dat alles heeft zijn prijs, en dat merkten we bij het boodschappen doen, of eigenlijk bij alles waar je iets moet betalen. Je moet goed in de slappe was zitten om langdurig in Zwitserland te overleven. 5 euro voor een zak chips in de super waar je in Nederland nog geen 2 euro voor betaalt … dat is echt andere koek.

Maar daarom is het niet minder mooi. We kwamen min of meer bij toeval in het plaatsje Stein am Rhein omdat daar een fietsenmaker zit. Ik voelde al een paar dagen een beetje speling op het balhoofd en daar heb je een speciale sleutel voor nodig. De fietsenmaker bleek in een prachtige, super-toeristische straat/plein te zitten met de meest fantastische gevels die we tot nu toe gezien hebben. Honderden toeristen liepen er rond, vooral Aziaten. En volgens de dame van de fietsenmaker was het nu nog ‘ruhig’ .. 

Daarna werd de rit langs de Rijn mooier en mooier. Aan de overkant (Zuid-helling) veel druiventeelt en wij reden door prachtige bossen en mooie dorpjes. Onze camping ligt vlak voor Schaffhausen. En wij Schaffhausen zegt, zegt ‘Rheinfall’. (Al geef ik geef toe dat ik er zelf tot voor kort nog nooit van had gehoord). Dat is de grootste waterval in Europa. En nu met het hoog water is die spectaculairder dan ooit. Nadat we de tent opgezet hadden en bij kwamen op het terras  van de camping, zijn we gaan kijken. Het was inderdaad indrukwekkend. Wat een geweld, wat een lawaai, die nooit ophoudende massa water die daar een meter of wat naar beneden dendert. Wauw !

Nu, terug op de camping hebben we aan de oever van de Rijn (wat is die hier stil ten opzichte van een paar kilometer verderop) nog wat gegeten aan een gedeelde tafel met andere campinggasten. Erg gezellige Zwitserse lui die in Schaffhausen wonen maar hier zo veel ze kunnen op de camping zijn. ‘Paradies’ noemen ze het... Zwitserland bevalt prima, konden we het maar betalen ;))